De naam

Eigenlijk had deze blog evengoed “ladisjonsilvoeple” of “debielplies” kunnen heten hoor.

Naarmate wij, een gezin van vijf, meer en meer op daguitstap gingen, was er een spontaan gebruik ontstaan: De kinderen vragen de rekening, waar we ook zijn.

Een van de pagadders toen, nu stilaan heuse tieners, liep naar de bar, zocht oogcontact met de waard en sprak, na eerst de longen vol moed te hebben gezogen, in één teug de gevleugelde woorden uit. Een serie klanken die hij de minuut daarvoor ingeprent had gekregen door mama en papa. Indien het gezicht aan de andere kant vriendelijk knikte, keerde de mini-mens triomfantelijk terug, zijn taak binnen de kudde zat er op voor die dag.
ESKONPEUPEJER oftewel dus EST-CE QU’ON PEUT PAYER?