Kunst spotten bij de fiere Stroppendragers
WEEKEND AFSLUITEN IN GENT
We schrijven vorig weekend. De kinderen hadden net hun huiswerk af en iedereen die moest of wilde gaan sporten, had dat ook gedaan.
En dan begint het ! Dan begint het te kriebelen om toch nog ergens iets te gaan bezoeken. Wat zuurstof krijgen.
Aangezien de zondag al wat geschoven was (oké, misschien is dat een té West-Vlaamse uitdrukking), wilden we niet al te ver rijden.
Gent zou het worden. Zo beslist, zo gedaan. En een halfuurtje later stapten we uit aan het Citadelpark uit.
IN GENT HANGT EEN SPECIALE SFEER,
EEN SFEER VAN ALLES MAG – VAN LEVEN EN LATEN LEVEN
CITADELPARK
Nee, het zou geen wandeling worden in dit stadspark; al heeft de site wel een heel rijke en interessante geschiedenis, je weet wel… die oude Gentse dierentuin (zeker eens kijken naar de uitzending van Publiek Geheim hierover) was daar en natuurlijk is het beroemde ’t Kuipke van de wieler-zesdaagse daar ook.
Nee, we zouden een bezoekje brengen aan het SMAK en het MSK-GENT. Al veel over gehoord, maar nog nooit geweest…
MUSEUMPASS
We maakten van de gelegenheid gebruik om onze eigen Museumpass aan te schaffen.
Het was er nog niet van gekomen. Blij dat wij hiervan worden ! Echtig waar, zoals ze zeggen ! Kan ook niet anders. Dat we zo af en toe eens ergens naartoe gaan, is misschien een understatement van jewelste. En nu, met die kaart in handen kunnen we een jaar lang voor amper 50 EUR per persoon in meer dan 130 Belgische musea vrij in en uit.
ECHT EEN KAART DIE ZAL RENDEREN – TOP !
Schitterend toch. Alleen jammer dat we er vorig jaar niet op tijd bij waren om een speciale editie op de kop te tikken. Ik had nu misschien toch wel liever een kaart met tekening van bijvoorbeeld Eva Mouton of Jacques Charlier gehad, maar de rode standaardkaart zal ook veel plezier geven.
Geen excuus meer om in de zetel te blijven hangen.
S.M.A.K.
Terug naar Gent nu.
We bezochten eerst het SMAK. De verwachtingen waren groot. Dit was toch de thuishaven van Jan Hoet zaliger. Die man op het dak, de ‘man die de wolken meet’ stond ons al op te wachten.
Wij dus vol verwachtingen naar binnen.
Zoals bij bij musea van moderne kunsten vaak hoort, was er tussen de werken ruim voldoende wandel – verwonderruimte.
Voor de kinderen was dit eigenlijk perfect. Zo konden ze de werken van alle kanten op hun manier bekijken en konden ze zelf proberen te achterhalen wat de boven – of onderkant zou zijn.
MODERNE KUNST en KINDEREN, een match
Voor diegenen die denken ‘kinderen en moderne kunst’ kan dat wel.
Ewel, ja eigenlijk wel. Het zijn misschien eerder de grote mensen die de moderne en abstracte werken uit het SMAK wat minder rationeel moeten benaderen.
De kinderen hebben geen enkele moeite om een heel verhaal te verzinnen. Die vinden dat leuk.
Normaalgezien zouden we de mosselpot van Broodhaerts zien, maar die zijn we nergens tegengekomen… . We zullen nog eens terug moeten gaan.
VAN ABSTRACT NAAR HERKENBAAR
Van het ene museum naar het andere. Eventjes de straat oversteken om ook het MSK te bezoeken, moet kunnen.
En in het Museum voor Schone Kunsten, ewel daar hebben ze heel veel ‘schone’ kunst. Echt waar.
Les goûts et les couleurs… inderdaad inderdaad, maar toch… de schoonheid van een Delvaux of een Tuymans of van een Bosch, dat kan toch niemand ontkennen, niet?
Het is ook hier dat het befaamde en mysterieuze Lams Gods een grondige restauratie krijgt. Jammergenoeg waren de restaurateurs niet aan het werk maar dat je voor zo een huzarenwerk engelengeduld nodig hebt, dat staat vast.
Kijk zeker ook eens naar het gebouw zelf, en naar de vloermozaïeken.
Na deze 2 bezoekjes hadden we weer de nodige zuurstof om de werkweek aan te vatten.
Hebben jullie een favoriet kunstmuseum dat jullie ons kunnen aanraden?
