🇦🇹
ER HANGT IETS IN DE LUCHT
Slenterend langs de statige herenhuizen in Wenen voelden we dat de stad enorm worstelt met haar heel woelig verregaand oorlogsverleden.
Er zijn hier en daar nog sporen van de oorlogen die – hoe hard de stad ook probeert – onmogelijk uit het landschap weggegomd kunnen worden.
Het zijn net die sporen waar we ook naar op zoek gingen.
FLAKTORENS
Voor wie Wenen een beetje kent, weet waarschijnlijk al dat we op zoek gingen naar de beruchte Flaktorens.
We parkeerden de auto lekker makkelijk in een parking aan de rand van de stad en spoorden naar het Esterhazy Park in de Mariahilf-wijk, inderdaad de wijk bekend om haar ellenlange winkelstraat.
Pal in het centrum van deze wijk, staat zo een mastodont. Er staan er nog een viertal verspreid over de stad.
Deze torens dienden in de 2de wereldoorlog als verdediging van de stad. Zij zijn echter zo stevig gebouwd dat ze onmogelijk ontmanteld kunnen worden.
WAT NU ?
Om aan deze betonnen reuzen toch een positief verhaal te geven, wordt driftig naar een herbestemming gezocht.
Dit lukte wonderwel in dit 6de District.
In deze toren met een grondoppervlak van niet minder dan 31 op 15 meter, vond vlak na de oorlog een 38-kamer tellend hotel haar onderdak, maar ook een brandweerkazerne. Maar hier bleef het niet bij.
AQUARIUM
Vandaag kan je er het befaamde Haus des Meeres bezoeken; een gigantisch Aquarium, terratium en Tropical House in het centrum van de stad… een unicum.
En dát Tropical House, daar konden we alvast niet naast kijken. Aan de buitenkant van de flaktoren, werd een enorme glazen uitbouw gebouwd. Voor de rest ziet het gebouw er nog steeds uit zoals je verwacht van een flaktoren, beton – beton – en nog eens beton, met bovenaan een indrukwekkend kunstwerk met de verwachte boodschap tegen de oorlog.
Wij dus vol verwachting naar binnen.
Het aquarium neemt toch zo goed als alle verdiepingen van deze toren in beslag, hetgeen dus betekent dat we veel trappen moesten doen. En die trappen waren toch af en toe lastig. Buiten was het boven de dertig graden en binnen, … tja… was het ook warm natuurlijk. Van een terrarium kan je niets anders verwachten. Bovendien hielden de muren van wel 3 meter dik de warmte goed binnen.
Maar dat namen we er graag bij.
ALLEMAAL BEESTJES…
We werden namelijk echt wel verwend door al hetgeen er aan dieren te zien was.
We vergaapten ons aan de vele tropische en minder tropische vissen, anemonen, slangen, tropische kikkers, schildpadden, kwallen, hagedissen en zo veel meer. In totaal zouden er wel meer dan 10.000 dieren wonen.
We liepen over de alligators en zelfs letterlijk tussen de apen en de vogels.
De 2 verdiepingen hoge haaientank, waar je plots ook onderdoor loopt, is echt een pareltje om te zien. Als je de film Nemo hebt gezien, komen de beelden van de rondzwemmende schildpadden en anemoonvisjes spontaan bij je op. Impressionant.
DE TIJD VAN TOEN
Wij, die altijd op zoek zijn naar speciale plaatsjes en die een bijzondere historische plaats wel kunnen smaken, bleven zelfs hier niet op onze honger zitten.
We liepen tenslotte nog steeds rond in een historisch gebouw om ‘u’ tegen te zeggen. En daar werden we boven in de toren nogmaals aan herinnerd.
DEUGDDOEND BRIESJE
Op de zoveelste verdieping boven in de toren, kom je plots buiten te staan – inderdaad op de betonnen terrassen rondom het gebouw. Het briesje was een aangename afwisseling met de verzengende hitte binnen.
Hier en daar staat een bankje waar je rustig kan genieten van de uitzicht over dit deel van Wenen. We genoten van dit mooi verkoelend terras. Het was een ideale plaats om eventjes de innerlijke mens al wat te spijzen want het bezoek was nog niet gedaan.
In de verdiepingen erboven kregen we aan de hand van oude foto’s meer inzicht over de bouw van deze toren; zeer interessant allemaal en de extra trappen dus meer dan waard.
OP NAAR HET GROEN
Maar we waren nog niet echt voldaan. We wilden zo’n toren nog wel eens beter kunnen bekijken langs de buitenkant. En hier konden we dat niet echt want er stonden te veel gebouwen in de buurt. We moesten ons dus ‘verleggen’ en zochten een toren op die in een rustigere buurt ligt. Ideaal dus om aan het eind van de dag in een groene long van de stad nog wat aan de stadsdrukte te ontsnappen.
We slenterden wat rond in de tot de verbeelding sprekende Augarten, het oudste barokken park in de Leopoldstadt-wijk. En midden in dit rustige en vredevolle park torent … inderdaad… een – dit keer wel ronde – flaktoren. Hier kan je er wel niet in maar hij is authentieker dan de andere. Anders dus; een mooie aanvulling.
PARK
Het park op zich is heel uitgestrekt. In dit park ligt niet in de toeristische buurt. Het waren dan ook vooral de locals die er na een werkdag van de avondzon kwamen genieten; ..en wij dus ook. Ideale afsluiter van een dagje Wenen.
Hebben jullie een favoriete park in Wenen?