Blogboost Challenge – hebben we dan echt geen rituelen?

Op zoek naar rituelen

We hadden het er hier al over…. over de uitdaging die we aanging om voor Blogboost even stil te staan bij het schrijven over datgene waar we ons ei in kwijt kunnen; yup… wat je nu leest 😉 ; ons spreekwoordelijk vierde kindje.

Toen het tweede onderwerp binnenrolde, legden we het eigenlijk snel op de stapel ‘not our cup of tea‘. Want een blog schrijven over ‘rituelen’, ‘gewoontes’ dus, dat was niet iets waar wij überhaupt iets kunnen over schrijven. Wij hadden toch geen ‘gewoonte’, geen ‘rituelen’. Dat dachten we toch.

Realitycheck

En zo gingen de dagen voorbij. En met de dagen die passeerden, lonkte die opdracht harder er feller… Hadden we dan écht geen rituelen, waren er dan écht geen passages waar we telkens, bij elke uitstap of reis, weer door laveerden. Uiteindelijk moesten we het toegeven. Natuurlijk waren er dingen die we altijd opnieuw deden en die er ook voor zorgden dat de uitstap weer een topper werd.

Als we er verder over nadachten, moesten we besluiten dat ‘rituelen’ bij ons net die zaken zijn waar we niet meer over nadenken. De zaken die gewoon gebeuren zonder dat we er erg in hadden. En als je er niet over moet denken, kan je des te meer nadenken over de uitstap zelf. Win-win dus !

Waarover hebben we het dan? 

• De papa des huizes vindt meestal de unieke plekjes. De mama doet ook haar best maar wordt stilzwijgend overruled door de papa. De mama kan daar perfect mee leven. Elk zijn talent!
• Een uitstap wordt haast nooit op voorhand gepland en ontstaat spontaan aan de ontbijttafel – moeten we misschien wel iets aan doen.
• De papa zorgt dat we overal veilig en wel toekomen en dat we ook in één stuk terug thuiskomen. Hij is dus chauffeur van dienst en zoekt ook steeds de meest ideale parking ter plekke. We hebben along the way snel geleerd dat die extra euro die we voor een parking dicht bij de bestemming, een euro wel besteed is en dat de tijd die je anders verliest door wat verder (en dus goedkoper) te parkeren snel die betaalde euro goedmaakt. Maar we hebben ook beseft dat de ene parking lang niet de andere is…beetje voorbereiding kan veel gesakker en ergernis vermijden.
• Mama diegene is die voor de hapjes en drankjes zorgt. Al moet het gezegd…de mannen des huizes vullen die wel aan met het nodige ‘suikerwerk’. En met opgroeiende tieners in huis betekent het meehebben van wat mondvoorraad niet dat er ter plaatse niet nog eens gegeten wordt. Groeien kost duidelijk veel energie…
• Mama zorgt dat iedereen bij aankomst over de nodige jas, trui, sjaal, zwembroek en schoeisel beschikt. Pas op… dat loopt soms fout… dus ja, we paniekeren al lang niet meer wanneer er een monster bij aankomst zegt ‘ik heb geen schoenen mee’… we weten ondertussen wel al welke winkels er op zondag open zijn 😉 (allé toch buiten elke lockdown).
• Tussen de jeugd op de achterbank (en in de koffer – want met 3 tieners zijn die achterste banken in de koffer het ideale middel om de rust in de wagen te garanderen, alhoewel… ) liggen er altijd stapels boeken en tijdschriften.
• Ook een podcast maakt dat de soms lange autoritten ongezien snel voorbijzijn.
• Heel af en toe mogen ze eventjes op hun schermpje maar lang niet altijd want dan zouden ze vierkante ogen krijgen ;-).
• Foto’s worden gretig gemaakt. Never ever geposeerde foto’s want dat werkt niet voor ons. Willen we een ‘famfie’ nemen, moeten we wel poseren maar dan staat er altijd wel iemand op die een gekke bek trekt. Hopeloos dus.
• We willen altijd het ontdekte plekje ‘uitmelken’ waarmee we bedoelen dat we alles gezien willen hebben. Het is sterker dan onszelf en misschien moeten we onszelf eens vertellen dat die plekjes echt niet verdwijnen en dat het ok is om een volgende keer terug te gaan. But then again… er zijn nog zoveel andere plekje om te ontdekken…
• Hebben we bezocht wat we voor ogen hadden, en is er nog wat tijd over, dan kijken we snel op ’tinternet’ of er niet nog iets is waar we kunnen passeren.  En net op dat moment komen we vaak pareltjes tegen. Sterker dan onszelf dus.
• Op de terugweg begint het blogje zich stilaan in ons hoofd vorm te krijgen.

We moeten dus zeker erkennen dat wij heel wat rituelen en gebruiken hebben en dat is ok. En aangezien we hierover niet moeten nadenken, hebben we des te meer tijd om op uitstap te trekken.

Heb jij ook van die gewoontes waarvan je dacht dat je die niet had?