Winter op het strand
We houden ervan, van het strand in de winter. Zo van tijd tot tijd eens goed gaan uitwaaien op een godverlaten strand; heerlijk.
Omdat we nét het ‘godverlaten’ karakter opzoeken, verkiezen we dan niet de Belgische kust. Even geen dijk, geen golfbrekers, en als het even kan ook geen andere wandelaars; gewoon de leegte. En die leegte op het strand geeft ook (eventjes dan toch) een zekere leegte in ons hoofd die heel snel gevuld wordt met de gezellige gesprekken nadien bij een warme kop koffie of chocolademelk. Memorabel.
Waar vinden we die lege stranden? Simpel, net over de grens aan de Opaalkust in Frankrijk of in Zeeland in Nederland.
Laatst gingen we uitwaaien in Cadzand; al is de term ‘gezandstraald worden’ misschien wel een betere woordkeuze voor hetgeen we deden.
De foto’s spreken voor zich !
aaah cadzand, dat brengt zoveel kinderherinneringen boven. Inderdaad, de kust daar is een verademing tov de Belgische kust
de Belgische kust heeft ook zijn charmes, maar dan op andere momenten;-)