🇸🇪
November
– Ok, het werd dus Stockholm in het novemberverlof.
Zoals al gezegd, manlief was er al geweest en wilde er absoluut nog eens met ons naartoe.
En ja, Stockholm ligt veel noordelijker dan ons Belgenland; en ja, de dagen zijn korter in de herfst/annex winter; en ja, de recente verandering van zomer naar winteruur zal het aantal uren zonlicht per dag nog danig verminderen. Maar hey, who cares… what doesn’t kill you, blablablabla… je kent dat wel.
En toegegeven, de impact van het fenomeen van de kortere dagen, kan je eenvoudigweg niet inschatten.
Het werd Donker met een grote ‘D’
Het werd dus donker; vroeg donker; heel vroeg donker zelfs. Al je om grofweg 14u30 al denkt dat het valavond is, en je om 17u al in het stikdonker buiten loopt, zal je de impact van het noordelijker liggen van een stad wel gauw snappen.
Het geeft zijn charmes omdat het iets speciaals is; maar ik kan evenzeer begrijpen dat sommigen – waarschijnlijk ook ikzelf/wijzelf – het lastig zouden hebben om een hele winter zo in het donker door te brengen; en dat jaar na jaar.
Maar, net zo min als de regen op onze eerste dag ons tegenhield om op pad te gaan, hield de vroeg ondergaande zon ons ook niet tegen om de ganse dag op trot te gaan.
Geen (hoofd) stad als een ander
Als je Stockholm in één zin zou moeten omschrijven, zou dat niet makkelijk zijn.
De stad voelt in elk geval niet aan als een echte hoofdstad; zo een waar het volloopt van de drukke toeristen en van de hop-on-hop-off-bussen of van de souvenirverkopers; zo een waar je na een dagje in vertoeven horendol van de lichtreclames en de sirenes in je hotelkamer toekomt. Op de 5 bedelaars na, hebben we er zelfs geen gezien en het is niet dat we de stad niet doorkruist hebben.
Nee, Stockholm ademt rust uit en straalt geborgenheid en kalmte uit. Misschien ligt het aan het vroege ondergaan van de zon of aan het kalmerende effect van het water, geen idee.
De bijna 2 miljoen inwoners van Stockholm hoor je eigenlijk niet; je hoort ze niet roepen, je hoort ze niet claxonneren.
Lampjes
Je voelt je er onmiddellijk op je gemak en veilig – echt waar. Het unieke zicht om voor elk venster – maar dan ook echt elk venster – een lampje te zien dat een warm geel licht uitstraalt, zal hier wel iets meer te maken hebben. Ik stond er echt bij en ik keek er naar. Meteen vond ik het jammer dat ik in ons huis geen vensterbanken heb waar ik zo een lampje op kon zetten. Waarom het gedaan wordt, is niet duidelijk maar hierdoor lijkt het alsof je in de woonkamer van Stockholm rondloopt en elk moment een knetterende open haard kan tegenkomen.
Ik ben meteen al in de kerstsfeer en vind het helemaal niet erg !
[google_map_easy id=”22″]
