🇸🇪
VAKANTIE = ROADTRIPS of toch niet??
Vakantie; dat zijn roadtrips.
Steek ons toch alsjeblief niet veertien dagen – laat staan 3 weken ( oh nee) – op 1 en dezelfde plaats. Nee. We moeten niet alleen onze bestemming gezien hebben maar we mogen geen interessante en mooie hotspot of verborgen parel in de wijde omgeving van onze bestemming links laten liggen. En maar één plaats aandoen, no way josé…
We zijn op dat vlak onrustige types… minstens dus op dat vlak.
STRESS
Nee. Vakantie; dat zijn roatrips en daarvoor hebben we de – als in ‘onze‘- auto nodig. We vertrekken thuis, ontdekken prachtige plaatsen en komen met de wagen terug thuis. Geen haar op ons hoofd dat het mogelijk acht om met een beperkte hoeveelheid aan kledij en (o jé) boeken per vliegtuig te reizen; laat staan dat dat met enkel handbagage zou lukken. De gedachte alleen al gaf ons (in elk geval de mama des huizes) stress met een grote S.
Het is zeker niet dat we vastgeroest zitten… nee. Dat kan ook niet als je geen 2 keer naar dezelfde plaats gaat.
We kozen gewoon steeds weer voor de gekende formule uit, euch… noem het inderdaad, gemak…
OEI. WAT NU?
Probleem is natuurlijk wel dat de autoritten tot de eerste bestemming zo ( als in… omdat we steeds verder reizen ) steeds langer duren en inderdaad meer van je reisduur innemen. Op zich natuurlijk geen probleem voor de langere vakanties. We hebben bijlange nog niet alles dat op 1 dagreis afstand ligt gezien zodat er nog tussenstops naar verdere vakantieoorden genoeg zijn.
LIMIETEN
Helaas zijn er aan alles grenzen; zo ook aan de mogelijke vakantieperiodes en hun aantal dagen. De schoolgaande jeugd en de professionele plicht werken op dat vlak natuurlijk beperkend. Niet erg en eigenlijk logisch. Reizen is en blijft een feest … een ‘even weg uit het gewone’.
Maximum één week dus in november en dat willen we niet kwijtspelen aan lange autoritten. Dit maal toch niet…
LES EXCUSES SONT LÀ POUR S’EN SERVIR
Ok; toegegeven. Onze jongste spruit ( hoewel dat woord – als we zijn mondig karakter in rekening brengen – eigenlijk de lading niet meer dekt) klaagt al jaar en dag over het onrecht dat hem is aangedaan. Slechte ouders als we zijn, hebben we het jaren geleden aangedurfd om de 2 oudsten mee te nemen op een luchtdoop vanop het vliegveld van Wevelgem. Hij was toen amper ochére 2 jaar oud en zou er zich toch niets van herinneren (lees: we zouden het weggegooid geld gevonden hebben) maar niettemin vond hij dat deze onrechtvaardigheid nu voor eens en voor altijd de wereld uit gewerkt moest worden.
En die kleine werd natuurlijk volmondig gesteund door zijn broers.
Dat alles, samen met het 20 jaar samen zijn van de kostwinners van het gezin en van hun nog te goed hebbende verjaardagsreisuitstap, was de tijd rijp voor hét grote avontuur.
STOCKHOLM
De bestemming was makkelijk. Er stond namelijk nog een bestemming te wachten. Manlief was er al geweest en was er lovend over en tijdens onze roadtrip in Scandinavië was de afstand er naar toe nét dat tikkeltje té ver. Stockholm, here we come!
Enkel nog boeken en de reis lag vast.
BELGISCHE TROTS
Was ik blij dat ik uit principe niet met Ryanair wilde vliegen en dat ik enkel ofwel via Rijsel (lekker dicht maar die vliegt helaas niet op deze bestemming) of via Brussel wilde vliegen. Geen stakingshinder voor ons – oef!
Ok, het was dus vooral door het toevallig feit dat SN Brussels geen beroep deed op Aviapartner dat we gespaard bleven van de stakingsmiserie. Al schrijf en denk ik natuurlijk liever dat ik een groter aandeel heb in de vlotte afreis. Blame me if you dare…
We konden perfect vanuit een bijna lege nationale luchthaven richting Bromma vertrekken. Z.a.l.i.g.- no stress for me….
EN DIE KLEINE VAN ONS
En wat vond die jongste er van. Die vond alles een bijzonder groot feest.
Hij deed het alsof hij het elke dag deed. Hij gaf spontaan een high five aan de co-piloot en wenste hem een goede reis.
Niets boezemde hem angst in ( alsof er hem ooit iets bang kan maken. No way ! ‘Bang zijn’ staat niet in zijn woordenboek ).
Hij waande zich zelfs bij elke vorm – hoe klein ook – van turbulentie in een pretpark. Hij is er voor gewonnen en maakt, samen met zijn broers, ( humhum) al plannen voor de volgende trip.
Zonder twijfel was het een zeer geslaagde ervaring. Hopelijk wordt de terugreis even zorgeloos !
En echt … geen enkel slecht woord over SN Brussels. Een aanrader!
Dat de bestemming een even grote voltreffer mag zijn – fingers crossed!
