🇳🇴
Onze vakanties hebben zelden tot nooit een ‘dagje aan het zwembad liggen’. Misschien zouden we dat wel eens moeten doen, maar vermoedelijk zijn we te rusteloos en te nieuwsgierig.
Om de zoveel tijd doen we er zelfs nog een schepje bovenop en gaan we eens tot het spreekwoordelijke gaatje tijdens een heuse wandeling in de natuur.
En soms komen we dan onszelf tegen; ferm tegen.
Dit was zeer zeker het geval bij het beklimmen van de Gaustatoppen, ten zuiden van de Hardangervidda, in Noorwegen.
Mogelijks was de klim zo uitputtend door onze lamentabele conditie want eigenlijk zijn de 700 te overwinnen hoogtemeters nu ook niet zo veel. En toch deed het af en toe behoorlijk pijn om de volgende stap op de rotsachtige wandelpaden te zetten.
Ook psychologisch spelen deze toppen een spelletje met de horde wandelaars op haar flank. Op zo goed als elk mogelijk moment van de klim ligt de 1883 m hoge top in het vizier. Binnen handbereik maar toch net niet.
Wat veel goed maakt, is natuurlijk het spectaculaire uitzicht. En daar konden we tijdens de talrijke rustpauzes op de 3 uur durende wandeling écht wel van genieten. Het Noorse landschap heeft veel facetten; bossen, meren, valleien, rotsen. Het is fascineren te zien hoe het landschap bij elke blik zo lijkt veranderd te zijn.
En dan hebben we nog niet gesproken over het fenomenale zicht op de top de van berg. Naar het schijnt zou je bij mooi weer een zicht hebben van niet minder dan 60.000 m²; het grootste van Noorwegen. Ik geloof dat best. Echt adembenemend mooi.
Een heel mooie beloning eenmaal je de Tuddaltippen bereikt hebt, is dat je – als je dan niet wil – de afdaling niet te voet moet doen. Je kan namelijk afdalen via de befaamde Gaustabaan. Dit is een oude tandradbaan bestaande uit 2 treintjes die je de klim of afdaling kunnen besparen.
Alhoewel oorspronkelijk in de jaren 50 van de vorige bedoeld om het toerisme aan te zwengelen, bleek er – eenmaal de lift klaar was – geen toerisme meer te zijn en werd de site een afgesloten NAVO-site. Pas in 2010 konden de toeristen de liften gebruiken.
De rit met de liftjes zijn eigenlijk een ervaring op zich. Zeker doen dus.
We hebben er immens van genoten, ook van de wandeling langs de kronkelende baantjes terug naar de auto. Als echte wijsneuzen dachten we het ei van Columbus gevonden te hebben en dachten we dat we een kortere weg door de velden konden nemen. Al snel stonden we echter tot onze kuiten in het sompige water van de moerassige heuvelflanken… Gausta is dan ook niet voor niets afgeleid van het Noorse Gaus oftewel stromend water.
