Dag 3
Of we vandaag ook gaan wandelen zijn? Of we onze aan-onszelf-en-onze-kinderen gemaakte belofte op dag 3 van het corona-arrest ook nagekomen zijn?
Drie keer raden…
Tuurlijk. Nu het nog kan.
We moeten eerlijk zijn. Ook bij ons was het op deze maandag gewoon een ‘werkendag’. Nu ja, gewoon is veel gezegd. Daar waar er op een ‘gewone’ werkdag één iemand thuis werkt, waren we nu met 5. … Iedereen moest zijn plaats en zijn routine wat ontdekken en omarmen. De hectische ochtendrush en geïmproviseerde avondrush met soms ineengeflanste maaltijd (schuldig over de hele lijn) moeten snel maar zeker plaats ruimen voor structuur en orde. Of het makkelijk was? Wat denk je? Is 1 en 1, 3?
iedereen zijn deel
Ok, toegegeven, de kinderen worden anders té veel verwend. Maar nu zijn we het verplicht om het over een andere boog te gooien… iedereen moet meehelpen anders kunnen we moeder de vrouw na 34 dagen opvegen (trust me… en papa, de man ook ) …Dus, bed opmaken, lichten uitdoen, eigen badkamer proper houden, tafel dekken en afruimen, … en ja, wc papier aanvullen (;-) ) het zijn geen exclusieve taken van de +18-jarigen in dit huis (lees dus van de mama … en de papa). Geen gezever, geen gezeik, alle hens aan dek !
Hup, terug naar buiten !
Het zal je dan ook niet verbazen dat het ons allemaal heel veel deugd deed om in de vooravond een nieuwe natuurwandeling te maken. Frisse lucht, weg die 4 muren, de benen strekken,… nu het nog kan want – toegegeven – een echte lockdown loert toch wel bijzonder hard om de hoek.
Naar ‘onze’ grote achtertuin
Als we pas in de vooravond kunnen gaan wandelen, kunnen we natuurlijk niet nog eerst nog een half uur in de auto zitten. En waarom zouden we dat ook doen? Letterlijk in onze achtertuin begin de groene long van Kortrijk; de Marionetten en de Libelle.
Waar het vroeger bij het ontginnen van de klei een bedrijvigheid van jewelste moet geweest zijn, is er nu groen gekomen. Veel groen. De oude kleiputten werden niet dichtgegooid maar veranderden langsaamaan in verschillende grote en kleine idyllische waterpoelen.
Een paar jaar geleden heeft onze stad echt zijn best gedaan om er iets moois van te maken.
Verharde en onverharde paden werden aangelegd, op het hoogste punt kwam een gigantische libelle, hier en daar plaatste men een bankje en de nodige speeltuigen voor de kinderen werden voorzien ! Bovendien werd ervoor gezorgd dat de verschillende groene oases aan die kant van Kortrijk met elkaar verbonden werden.
Met andere woorden, van het Kennedybos (waar de overtollige aarde van de E17 een laatste rustplaats vond), over de site van het AZ Groeninge, passerend aan hoeve te Coeckx, over de Marionetten, via Sint Anne en het bijzonder aantrekkelijke speelbos tot aan het Preshoekbos met grazende shetlandpony’s, is het groen !
Zo wandelden we deze avond over het geraas van de autostrade in de richting van de kalmte van de groene long van Kortrijk.
Ideale afsluiter
En we kwamen tot rust. Zalig toch om spreekwoordelijk de werkdag zo af te sluiten. Spreekwoordelijk, want voor de 18-plussers begint dan het volgende deel van de ‘werkendag’ in tijden van corona. … Maar hey, dat hoort er bij. Als we zo de samenleving kunnen redden van de slachting (excuse my French, maar zo is het wel) die het Corona-virus wil aanrichten, dan is het maar zo.
Anyway, zoek je een rustig plekje in Kortrijk om na een helse werkdag even op adem te komen, dan is dit wel een ideale plek.
Zeg niet dat we het je niet gezegd hebben !
BTW: volledig corona-proof !
