Pekkers
In onze zoektocht naar verrassend erfgoed, kwamen we gisteren uit in Izegem. Izegem, je weet wel, de stad van schoenen en borstel… Maar wat heeft Izegem nog meer te bieden?
We besloten om Izegem beter te leren kennen en maakten de uitgestippelde erfgoedwandeling. De wandeling van ongeveer 6,5 km begint – hoe kan het ook anders – bij het prachtige gerestaureerd art decogebouw van Eperon d’Or. Het gebouw is meteen een eerste stille getuige van de bloeiende industrieel verleden van de stad van de ‘pekkers’, want ja, zo worden de inwoners de Izegem ook wel gekscherend genoemd. ‘Pekkers’ verwijzend naar de pekdraad die gebruikt werd om kwaliteitsschoenen mee te naaien, of naar de pek die gebruikt werd om de haren van de borstel in het borstelhout te zetten. Al kan het natuurlijk ook zijn dat de bijnaam van de Izegemnaren gewoon ook verwijzen naar ‘zij die wel eens lang op café durven blijven hangen’, de pekkers dus 😉 .
Erfgoed
Terug naar het erfgoed. Het unieke fabrieksgebouw, waar nu het museum over (hoe kan het ook anders) de schoenen – en borstelnijverheid in gehuisvest is, onderging enkele jaren een restauratie om U tegen te zeggen. Als de musea terug open mogen gaan, moet je er zeker eens binnenstappen; niet alleen voor het museum (natuurlijk) maar ook voor de restauratie. De grandeur van weleer kan niet ontkend worden. . Wij gingen er eerder al eens op bezoek en kunnen bevestigen dat het dit de moeite is. Als de musea weer open mogen, moet je er zeker eens passeren!
Klinknagels
Izegem is terecht trots op dit pronkstuk uit haar industrieel verleden. Het is dan ook niet meer dan logisch dat de metalen klinknagels die we tijdens de wandeling moesten volgen, een gravure van dit museum tonen.
Natuurlijk is Eperon d’or niet de enige stille getuige van dit welvarend verleden. Her en der in en rond Izegem staan pareltjes van huizen die nog uit die tijd stammen. En net naar die architecturale pareltjes word je door de wandeling geleid, toch in het eerste deel. (Note to self: als we onze uitstappen wat verder vooruit plannen en niet op de ochtend zelf beslissen om ergens heen te gaan, hadden we het boekje op de webshop van Westtoer kunnen bestellen. Volgens de website van Westtoer zou deze gids wel wat meer info over de verschillende huizen bevatten. Maar geen nood, ook zonder de gids kan je pareltjes wel vinden.)
We zagen echt een hele resem aan stijlen: van modernistische huizen over art decogebouwen, huizen die deden denken aan vakmanshuizen, typische rijen arbeidershuizen van weleer tot zelfs het stadhuis ‘Pax Intrantibus’ in neo-Vlaamse renaissance-stijl.
Natuur
In het tweede en laatste deel van de wandeling gingen we de natuur in. De wandeling is dus een leuke mengeling van cultuur en natuur. Perfecte combinatie dus.
Via het 10ha grote park rond het kasteel ’t Blauwhuis, keerden we langs het jaagpad aan de oevers van het wel meer dan 16 km lange Kanaal Roeselare-Leie terug naar het beginpunt. En dit kanaal, dat is toch wel wat; het snijdt Izegem letterlijk in twee en verbindt hiermee al sinds 1872 Roeselare met de Leie in Wielsbeke. Maar dat is dan weer een ander verhaal.
Was het fijn?
De combinatie tussen cultuur en natuur maakt het een leuke afwisselende wandeling. Doordat we de wandelgids niet hadden, hebben we waarschijnlijk wel enkele leuke verhalen over de gebouwen gemist. Aangezien er ook nergens bordjes met duiding staan, moet je goed in het rond kijken om niets te missen. Op de wandeling kwamen we ook enkele mooie standbeelden tegen. Zowel google als de pokemonapp (die – tot grote ergernis van de mama – op de smartphone van de kids staat maar waar er toch af en toe niet ontdekte hoekjes naar boven komen) hebben ons hier wat geholpen. En het zijn natuurlijk net die kleine en grote verhalen over datgene wat je ziet, die een erfgoedwandeling boeiend maken. Toch maar eens die wandelgids aanschaffen lijkt ons een goed idee …
