Vrolijk worden van Hockney in Brussel – Bozar
Hockney in Brussel
De expo over Hockney in de Bozar in Brussel stond al langer op ons to-do lijstje. Zoals het wel vaker gaat met (studerende) jeugd in huis, was er altijd wel iets wat een tripje naar onze hoofdstad in de weg stond. Met het aanbreken van de laatste week van 2021 kwam het besef dat we hier nu eens echt werk moesten van maken.
En dus trokken we naar Brussel.
De verwachtingen waren mixed. Mixed, maar dan in de positieve zin (natuurlijk). Enerzijds kennen we het ‘reguliere’ werk van Hockney wel al een beetje (hier). Anderzijds waren we bijzonder benieuwd naar het tweede luik van de expo, de i-padreeks. Het was dan ook onmogelijk in te schatten wat we van zijn ipad-serie ‘The arrival of spring in Normandy’ zouden mogen verwachten. Inderdaad, Hockney maakte een hele reeds werken met zijn I-pad…
Een kunstenaar die het penseel en acrylverf inruilt voor een (speciaal voor hem ontworpen) tekenapp op tablet… we waren benieuwd.
Maar eerst even over Hockney
Niemand zal het ontkennen dat David Hockney een apart figuur is. Bijna 90 jaar oud en nog bijzonder actief. Engels van origine, met zijn eeuwig tweed-jasje, debardeur of wollen giletje. Turend vanonder zijn pet door zijn zwart rond brilletje. Zalig gewoon. Speciale man betekent dus ook vaak speciale werken. Dit klopt zeker voor David Hockney.
Evoluties
Wat we niet wisten, en wat eigenlijk wel logisch is voor een carrière van enkele decennia, was dat hij verschillende stijlperiodes heeft gekend. In het eerste deel van de expo (ga dus zeker met wijzerzin mee), wandel je mee doorheen deze verschillende periodes. Van figuratief, realistisch, van cartoon tot abstract… ze passeren allemaal de revue. Wat de stilbreuken veroorzaakt heeft, is ons nog niet echt duidelijk. We zullen eens een biografie moeten lezen 😉 (laat dus maar weten welke we het best lezen).
De werken* die te zien zijn, komen trouwens uit de Tate Collectie.
De Lente is daar
In het tweede luik van de expo wandel je in 1-2-3 binnen in Normandië. Hockney besliste in 2019 namelijk om zich ergens op het platteland in Normandië te vestigen. And then corona kicked in…
Onder het motto ‘Do remember they can’t cancel the spring’, raakte hij gefascineerd door de manier waarop de seizoenen de natuur rond hem heen steeds weer veranderden. En zo begon hij de veranderingen te observeren en te schilderen. Niet met penseel en zijn gebruikelijke acrylverf maar wel op een ipad. Misschien is dat wel wat het meest fascinerende is. Een doorwinterde kunstschilder die, eenmaal ver in de 80, toch nog de moeite neemt om mee te surfen op de nieuwe technologieën. Sommigen vinden het eerder flauw dat hij de stap van doek naar scherm heeft gezet maar dat is eigenlijk ten onrechte. Het lijkt misschien eenvoudig maar dat is het wellicht niet.
Anyway, eigenlijk doet het er niet toe.
Met zijn serie ‘The arrival of spring in Normandy’ weet hij ons te raken. Instant dan nog. Eerlijk waar. Na een paar stappen in de museumzaal, overvalt ons een gevoel van happiness. De kleuren, de tekeningen, de rust, de fascinatie voor de natuur, het licht dat hij weet te vangen in de werken, ..noem maar op. Wij zijn fan!
Praktisch
De expo loopt nog tot 23 januari 2022.
Een ticketje kost 22 EUR maar op de site kan je zien wanneer je een kaartje aan een verminderd tarief kan kopen.
Wat zeggen de tieners?
Kortweg: TOP.
De expo is zo variërend dat het kijken naar kunst geen seconde heeft verveeld.
Misschien hadden ze/we wel graag een audiogids gehad zodat we wat meer te weten kwamen over de verhalen achter de werken en de kunstenaar.
Als je kan, probeer dan zeker – nu het nog kan – een plaatsje te reserveren voor de expo.
Uitsmijter
Het is geen geheim dat wij dikke fan zijn van architectuur. We keken dan ook vaak naar boven, onder, links of rechts. We gingen dan ook hier en daar een gang in om net achter het hoekje om de leuke details van het Art Deco gebouw te kunnen ontdekken. De Bozar is trouwens een pareltje van de hand van Victor Horta. #welove
Wist je trouwens dat het gebouw wel 8 verdiepingen heeft, maar toch niet hoog lijkt. Dat mocht ook niet want het zicht vanuit het Koninklijk Paleis mocht op geen enkele manier gecompromitteerd worden. vandaar dat de gevel aan de Koningstraat maar 2 meter hoog is. voor de ingang moet je dus de trappen richting Ravensteinstraat afdalen.
Ik ben niet gaan kijken en ga het ook niet doen, al was ik het eerst wel van plan. Maar corona deed me besluiten niet te gaan. Maar ik zag een paar jaar geleden wél een tentoonstelling met zijn werken in Parijs. Inderdaad zeer tof! En Bozar is echt zeer zeer mooi hé! Ben je trouwens al eens een beetje verderop in het muziekinstrumentenmuseum geweest? Ook zo’n architecturaal pareltje!