Blogboost Challenge – wat maakt ons gelukkig ?

doen we niet eens mee?

Of we geen zin hadden om eens aan een Blogboost Challenge mee te doen? Zo een Challenge waarin we rond een opgegeven thema al schrijvend onszelf wat meer bloot zouden geven.

Het was een vraag waar we toch wel eventjes over moesten nadenken want … hadden we dan niet onze onderwerpen voor de blog fijntjes afgebakend? Ja hoor. En hadden we dan niet beslist om niet over eender wat te schrijven maar enkel over onze trips? En was het voor ons geen uitgemaakte zaak dat de blog niet rond ons draaide maar wel rond de bezochte musea en de (her)ontdekte parels ergens in de natuur? Natuurlijk wel.

Maar aan de andere kant… zou het niet leuk zijn als je ons inderdaad eens wat beter zou leren kennen? Misschien wel.

We gaan er dus niet om liegen. De slinger zwiepte inderdaad meermaals van links naar rechts, van ’tuurlijk doen we dan’ naar ‘zijde zot’, van ‘stick to the plan’ naar ‘ach, waarom niet’. En ja, de slinger bleef ook wel een tijdje gewoon onbeslist in het middel hangen. Aangezien je dit nu lees, is het duidelijk welke kant van de slinger uiteindelijk de doorslag heeft gegeven.

Waarom we meedoen? Simpel, omdat we wel een blik achter de schermen willen geven. Er stroomt ook maar gewoon bloed door onze aderen en als mens van vlees en bloed, kennen we twijfel, verdriet, angst, onzekerheid, trots, vreugde als ieder van ons. Wie weet, is het wel een stille hoop om jou ook wel op die manier te triggeren.

Dus uiteindelijk hebben we ons ingeschreven en gaan er dan ook ten volle voor. En avant !

eerste opdracht

En dan kregen we de eerste opdracht binnen: ‘waar halen wij energie uit, wat maakt ons blij‘.

Meteen viel alle twijfel over het al dan niet meedoen met deze challenge weg want hey, waar wij energie en vreugde van krijgen, is misschien voor jou hetzelfde. Wie weet, kunnen we je wel inspireren om je vreugde ook te vinden in het ontdekken van mooie pareltjes die eigenlijk vaak gewoon voor je neus liggen.

Dus wat maakt ons blij? 

• het uitzoeken van de plekjes waar we heen willen en steeds weer nog niet ontdekte plekjes vinden;
• het gevoel dat we krijgen als we toch maar weer ergens op een historische plaats staan en kunnen zeggen: yup, hier gebeurde het allemaal;
• het waw-gevoel als we voor een kanjer van een kunstwerk staan en in onze wang moeten knijpen om toch maar te beseffen dat we dit werk in real life zien;
• het instant minivakantiegevoel tijdens het rijden door een glooiend landschap;
• genieten van een spectaculair uitzicht – ja, van een stevige klim (al mag dat ook met een lift zijn 😉 ) met aan het eind een fenomenaal uitzicht, worden wij blij. Elk uitzicht is steeds ook die extra euro waard geweest;
• genieten van een latte macchiato of een simpel spa’tje op een terrasje ergens te velde of in een drukke stad (en ja, dat komt terug. beslist…) . We weten nog perfect hoe we op het marktpleintje van Pierrefonds genoten of hoe we op het marktpleintje van Laon verzeild geraakten en verrast werden door de spontaan ontstane gezangen van een lokale theatergezelschap;
• de reactie van onze kinderen wanneer ze op onverwachte momenten een punt van herkenning hebben. Bijvoorbeeld wanneer ze iets op tv zien en uitroepen ‘hey, daar zijn we geweest’;
• als de kinderen spontaan vragen aan de ontbijttafel ‘ewel, waar gaan we vandaag naartoe’?;
• beter nog: de kinderen die stilaan zelf met een voorstel voor een trip komen. Zo was onze trip naar Sarajevo een ideetje van onze R, Versailles een ideetje van onze L en het Louvre een ideetje van G;
• horen of lezen dat jij, door het lezen van de blog, ook op pad getrokken bent – vooral blijven doen!;
• ’s morgens in alle vroegte vertrekken en weten dat we een prachtige dag tegemoet gaan;
• toekomen op de bestemming en verwelkomd worden door een stevig zonnetje;
• plannen maken en die uitgewerkt zien;
• merken dat de puzzelstukjes van een verhaal ineen vallen; dat de stukken van een verhaal die we her en der oppikken uiteindelijk een mooi geheel vormen. Een voorbeeldje: in het Franse Bayeux naar het beroemde tapijt van Bayeux turen om uiteindelijk in het Engelse Battle het verhaal van de Slag bij Hastings te horen. Een stukje hier en een stukje daar worden uiteindelijk een;
• gewoon samen op pad zijn en merken dat we allemaal gelijklopende interesses hebben en dat we – niet onbelangrijk – allemaal hetzelfde wandeltempo hebben 😉 ;
• na het schrijven en herschrijven van de teksten, op de ‘publiceren’-knop drukken.

Dat zijn nog maar enkele van de redenen waarom we gelukkig worden van het maken van de blog. En dan hebben we het nog niet over al die andere dingen die ons gelukkig maken.

We beseffen dus zeer zeker dat we echt niet kunnen klagen (en dat doen we niet, tenzij iemand ergens toekomt zonder schoenen of we op de ferry vaststellen dat iemand zijn winterjas vergeten is (yep, been there, done that)… maar dan nog…). Kleine dingen maken ons gelukkig. Fingers crossed dat dit mag blijven duren!

Wat maakt jou gelukkig?

ps: thx Nina van Miss Bliss en Evi van Evi’s Journey voor het initiatief!