🇩🇪
Ja, inderdaad, wij hebben ook in België een industrieel verleden allerhande; gaande van vlasnijverheid over diamantnijverheid, van de fijne kantnijverheid naar de zwaardere industrie zoals de steenkoolmijnen of de staalindustrie.
Een echt beeld kunnen we ons hier jammergenoeg niet echt meer bij vormen. We hebben uiteraard wel prachtige en zeer leerrijke en interessante musea die her en der – samen met het besef dat ook dat verleden de moeite waard is en niet naar de vergeetput verbannen mag worden – uit de grond rijzen maar deze geven ons – met alle respect (echt waar) – een ‘proper’ beeld van de industrie; een modern of gemoderniseerde site met technische snufjes allerhande. Heel mooi, heel leuk en heel catchy.
Maar we moeten toegeven dat we hiermee nooit echt meegezogen worden in het harde labeur van destijds.
Om begrijpelijke redenen van veiligheid en rendabiliteit, werden vroegere industriële sites meer dan eens met de grond gelijkgemaakt.
Maar niet overal !
Niet zo ver van bij ons, op amper 2u rijden van Brussel, kan je, en zeker de liefhebber van industrieel erfgoed of Urbex, je hart ophalen. In het Duitse Duisburg, dus net in het Ruhrgebied, was er sinds het eind van de 19ste eeuw een hoogovencomplex voor de staalindustrie. Deze Rheinische Stahlwerke zu Meiderich bei Ruhrort, zoals de site voluit heette, had op haar hoogtepunt niet minder dan 5 hoogovens en stelde deze bijna 12000 man te werk. Niet slecht.
Toen de site te klein (!) werd om nog rendabel te zijn, werd deze gesloten. We spreken dan van 1985.
Gelukkig wist men niet onmiddellijk wat men met de site moest aanvangen. Het besef kwam in eerste instantie dat het niet eenvoudig zou zijn om al dat staal en dat beton weg te krijgen. Om dan nog maar te zwijgen van de vervuiling die waarschijnlijk in de grond zou zitten.
Gelukkig kwam ook snel het besef dat de site op zich wel een bepaalde waarde heeft voor de bevolking en dat het misschien makkelijker en ook nuttiger zou zijn om de site te laten zoals ze was en open te stellen voor het publiek. En zo geschiedde.
De site bleef tot nu zoals ze toen bij het sluiten was. Uiteraard werden bepaalde verfraaiingswerken uitgevoerd en werd ervoor gezorgd dat de bezoeker op een veilige manier binnen in de stalen constructies kan ronddwalen.
Het resultaat is eenvoudigweg adembenemend. Als je in de smalle ruimtes van een oven stapt, of als je op een gigantische stalen trap naar het hoogste puntje van een oven stapt, hoor je bijna de machines draaien. Je kan je echt wel het oorverdovend gekras van metaal op metaal, het puffen van de luchthappers of het donderend geluid van de aangevoerde steenkolen horen.
Het is een prachtige site. Meer dan een klein beetje verbeeldingskracht is er niet nodig om het verleden te laten herleven.
En boven op de torens heb je steeds weer een vergezicht om U tegen te zeggen, al moet je daar af en toe wel wat hoogtevrees voor overwinnen; en daar helpen de typische ijzeren doorkijktrappen niet echt bij. Maar… het is de moeite !
Een absolute aanrader !
