Dagje ku(n)st
Wie aan een dagje kust denkt, denkt meestal onmiddellijk aan zon, zee en strand, wat het uiteraard ook wel is.
Maar wij zochten de zeebries op voor iets anders. Wij gingen kunst spotten aan zee.
Nadat we het Fondation Folon bezocht hadden, wilden we zijn beeld in Knokke-Heist wel eens gaan bewonderen. Blijkt dat er her en der in en rond deze kuststad schitterende kunst staat; of hoe een kuststad ook ineens een kunststad is. Tijd dus om er op ontdekking te trekken.
Zelf uitstippelen
Een uitgestippelde wandeling die ons langs de verschillende kunstwerken zou brengen, is er niet echt (tenzij we net dit internetpagina overgeslagen hebben 😉 ). Pen en papier kwamen op tafel om zelf onze eigen wandelroute uit te dokteren. Een ideale opwarmer dus. Echt moeilijk was dat niet: de locatie van de werken staat namelijk lekker makkelijk opgelijst op de site van Knokke-Heist. Onze taak bestond er enkel in om onze hotspots te verbinden.
En om toch het verhaal achter de werken te weten, hadden we – flinke leerlingen als we zijn – de tekst en uitleg ook bij de hand. Maar eigenlijk heb je die misschien wel niet nodig. Het unieke verhaal dat de kinderen erbij fantaseren, is vaak even mooi om naar te luisteren.
On y va
Wij begonnen in Duinbergen waardoor we aan het begin van onze ‘zoektocht’ toch al onmiddellijk enkele kleppers zagen. Zo tuurden we vanaf de duinen samen met Socorristas de Biarritz (Aurora Cañero) naar de schuimkoppen en bewonderden we langs de bronzen Tower van Tomas Lerooy de wolken in de lucht. Schoon begin dus. Daarna ging het gewoon van het ene werk naar het andere, van verwondering over verbazing naar verrassing.
We genoten zelfs niet alleen van de kunst, maar ook van de architectuur. Je moet maar eens door de straten rond het Parc ’58, logischerwijs genoemd naar de Expo ’58, wandelen. Het ene pareltje na het andere passeerden we er. Van pannenkoekenhuizen (al is dat in Knokke-Heist natuurlijk best wel relatief), over de typische Knokse buitenverblijven tot onverwacht modernistische woningen.
Zegemeer
We waren best wel verrast om na de wirwar van smalle straten, letterlijk plots uit te komen aan een oase van rust, het Zegemeer, ook wel gekend als de vijver aan La Réserve… Helaas werd de drijvende beeldengroep Ode aan de Vrouw van Jef Claerhout jaren terug verbannen naar Westkappele. Het zou in dit ‘meer’ niet slecht gestaan hebben.
Niet getreurd. Aan kunst geen gebrek. Aan de andere kant van het water kwamen we reeds de 2 oranje gi-gan-tische AVL mannen (Joep van Lieshout) tegen.
Blij terugzien
Na enkele omzwervingen door de centrumstraten van Knokke-Heist (dus de straten rond de Lippenslaan of Place m’as-tu vu), kozen we resoluut voor het zand tussen onze tenen om zo in de luwte van de avondzon en met zicht op de windmolens van Zeebrugge, terug richting Duinbergen te trekken. En als je denkt dat je op het strand geen kunst kan zien, heb je het natuurlijk bij het verkeerde eind. Net toen we het niet meer verwachtten, kwamen we op een van de vele golfbrekers de typische ‘man met de hoed’ van Folon tegen. Wij zagen hem bij laagwater. Maar 2 keer per dag gaat hij kopje onder door het opkomend water. Het werk kreeg dan ook de passende naam ‘La Mer, ce grand sculpteur’.
En toen was de cirkel rond. Toch voor die dag…
Hebben we alles gezien? Nee hoor. Bijlange niet. Maar dat is niet erg. We gaan gewoon nog wel eens terug.
Laat het ons gerust weten als jij mooie kunst aan de kust weet aan te raden. Dan gaan we daar ook gewoon eens naartoe !