We leren van kindsbeen af dat Leopold I de eerste koning van België was. Punt.
Maar dit was bijlange geen evidentie en aan zijn eedaflegging gingen veel achterhoedegevechten en onderhandelingen in diverse achterkamers vooraf. Het was uiteindelijk niets meer dan een politieke beslissing… tiens tiens…misschien dus de eerste typisch Belgische beslissing?
Bij de oprichting van België had men geen koning. Logisch aangezien het land niet spontaan ontstaan was maar eerder als politieke bufferstaat tussen Nederland, Pruisen en Frankrijk moest dienen. Aangezien het bij wet verboden was dat de koning van dit nieuwe land een telg van de Oranje-Nassau familie zou zijn, werden kandidaten voorgedragen door Frankrijk en door Pruisen. Beide landen wantrouwden elkaar voor de volle 200% waardoor de hulp van een derde land verzocht werd. Engeland moest de knoop doorhakken door – hoe kan het ook anders – een derde kandidaat voor te dragen, namelijk Leopold.
De voorwaarden die alle partijen nog stelden, leken blijkbaar voor de andere partijen niet onoverkomelijk en België had een koning.
Deze beslissing was het startsein voor de reis van Leopold van Engeland naar België. Hij kwam per boot aan in Calais waarna hij onder begeleiding van de Franse cavalerie te paard over het strand van Calais naar De Panne kwam, om vervolgens door te reizen naar Brussel waar hij de eed aflegde.
In De Panne werd deze memorabele aankomst van Leopold op Belgisch grondgebied uiteraard herdacht met een monument.
Je ziet het al van ver staan. Het beeld van Leopold staat letterlijk in de stenen ingangspoort naar België; een mooie symboliek dus.
Voor de rest staat het beeld er wat verloren. Veel toeristen lopen er waarschijnlijk gewoon aan voorbij. Jammer, het verhaal van de landing van de toekomstige eerste Belgische Koning in België is misschien een voetnoot in de geschiedenis van ons land. Het zijn echter deze petites histoires die de geschiedenis zo leuk maken.
