Corona-arrest
Wat we dachten (en hoopten) dat een ver-van-mijn-bed-show zou blijven, is helaas helemaal anders uitgedraaid. Corona is definitely in het land en dat zullen we geweten hebben.
Enkel drastische maatregelen als ‘blijf in je kot’ zouden soelaas kunnen bieden. Hopelijk. Fingers crossed. Maar daarvoor moet iedereen natuurlijk wel haar of zijn verantwoordelijkheid nemen.
En de maatregelen zijn drastisch, restaurants dicht, cafés dicht, scholen (bijna ) dicht, winkels (tijdens het weekend) dicht, bioscopen dicht, en (uiteraard) alle musea dicht.
Zoals het gaat: ‘Een uitzonderlijke situatie behoeft uiterlijke maatregelen‘. Du jamais vu.
Maar hey, als het dat maar is wat we moeten doen om de maatschappij er weer bovenop te helpen en om mensenlevens te redden, dan zijn die 5 weken eigenlijk geen opoffering.
Frisse neus
Maar musea die dicht blijven, betekent natuurlijk niet dat we moeten binnen blijven. Er zijn voldoende alternatieven om te vermijden dat we met ons 5 5 weken op 4 muren moeten zitten kijken.
De bedoeling is dat we, naast het schoolritme wat aan te houden (yup, strenge ouders I know) en hier en daar tijdens een paar verloren uurtjes toch wat proberen te werken, elke dag toch minstens 1 keer een frisse neus zouden halen. Zolang we maar ver genoeg van anderen blijven, zou dat (voorlopig toch) geen probleem mogen zijn.
Ploegsteert
Vandaag gingen we daarvoor naar de stille bossen van Ploegsteert. Nu ligt Ploegsteert Wood er bijzonder verlaten bij; midden tussen desolate akkers waar je zelfs ten gepaste tijde zonder internet bereik komt te vallen, om maar te schetsen hoe desolaat.
En toch was het ooit anders. Nee, dit gaat niet over de notoir wielrenner VDB die hier zijn wortels had maar over dat speciale moment met Kerst 1914.
Het was daar, op de velden in Ploegsteert dat de Duitse jonge soldaten en die van de Britse, Franse en Belgische legers zo dicht tot elkaar genaderd waren dat ze elkaar bij wijze van spreken konden ruiken. En zoals het gaat, van het een komt het ander en zonder het te weten kwam het tot een potje voetbal. De rest is natuurlijk geschiedenis. O ja… het verhaal gaat dat de Duitsers deze wedstrijd wonnen met 3-2…
Deserteur
Helaas bleef het maar bij dit eenmalig feit. Hoe hoger op de ranking in het leger, hoe minder men fan was van dergelijke verbroederingen. Nee, de jaren nadien moest dit kost wat kost vermeden worden en zou iedereen die nog maar probeerde met de vijand te verbroederen als deserteur bestraft. Jammer dat oorlog toch weer gewoon oorlog moest zijn…
Niettemin was het bijzonder warme Christmas Truce een feit om nooit meer te vergeten.
Remembrance
De kans bestaat dat je er zo voorbij zou rijden maar toch zijn er enkele ‘monumenten’ die deze gebeurtenis willen vereeuwigen.
Langs de weg, aan de velden waar de voetbal plaatsvond, kan je in de berm een verweerd houten kruis zien staan. Iets verder is er dan de pas in 2014 door Platini onthulde voetbal in cortenstaal. Toegegeven, het is een wat raar zicht zo met die voetbalsjaals en versleten voetballen omcirkeld.
Natuurlijk kan je in de eigenlijke bossen (bosjes is misschien beter want zo groot is het daar niet) niet minder dan vijf oorlogskerkhoven bezoeken. Steeds weer confronterend, telkens weer.
En wat als er geen corona was?
Wel, dan moest je zeker eens naar het Ploegstreet Memorial.