En plots ziet onze stad er heel anders uit ! – Kortrijk / Marke

It’s a cruel cruel world

Dat het rare, wrede, verwarrende tijden zijn, zal niemand nog durven te ontkennen. Dat het een tijd is die ieder van ons tot aan zijn of haar laatste adem zal herinneren, evenmin.

Op vandaag zijn er in ons land minstens 353 overlijdens door Miss Corona. Volgens de officiële cijfers zijn er nu iets minder dan 10.000 mensen getroffen, opnieuw minstens want slechts een kleine minderheid wordt ook getest.

Wrede, onwerkelijke, moeilijk te vatten tijden; voor de grote mensen maar niet in het minst voor onze jongeren in huis.

Make the best of it – each day !

Maar gelukkig is niet alles kommer en kwel. Make the best of each day, lijkt wel nog meer dan ooit ons nieuwe lijflied te worden.

We proberen bepaalde routines in het leven te roepen om het voor iedereen zo ‘aangenaam’ en ‘draaglijk’ te maken. Wees gerust, bepaalde ingevoerde routines lukken, andere moeten wat bijgestuurd worden en heel vaak, werkt het gewoon niet en is het gewoon ‘weg ermee’. Tant Pis. So be it. Uiteindelijk doen we allemaal maar iets en hebben we zeker niet de waarheid in pacht.

Quinzaine

Waar we – voorlopig – nog steeds in slagen, is om elke dag toch voor eventjes een vrij gevoel terug te krijgen. Elke dag. Al veertien dagen aan een stuk eventjes niet denken aan de quarantaine, maar genieten van een wandeling of fietstocht. Veertien dagen al maken we een wandeling of een fietstocht. We doen het dus beter dan buiten de quarantaine ! Nu onze jongste uit het gips is (*thankgod*), kunnen we inderdaad ook terug fietsen. Jiha ! Het verruimt onze perspectieven toch al wat. We moeten het er mee doen. Geen verre uitstappen, maar lekker, gezellig onder de kerktoren. Make the best of it, remember.

We klagen niet, absoluut niet (al kriebelt het wel 😉 ), we mogen van geluk spreken want we wonen – al zeggen we het zelf – in een stad waar we niet ver moeten stappen om het vrij gevoel te krijgen, om groen te zien, om vogels te horen fluiten, maar ook in een stad waar er heel wat mooie, tot nu toe onbekende, plekje zijn.

***

Straten, steegjes, wegeltjes, trage wegen

Waar we anders misschien nooit, of toch niet vaak, naar keken, dat doen we nu wel. Geen straat, wegel, of pad slaan we in zonder toch eventjes op de naam te letten. Moet je ook eens doen. Er ontstaan fijne gesprekken, Wie was die Gerard David, waarom noemt deze wegel ‘Kruisekepad’, wat is een ‘congregatie’,… noem maar op…

***

kapellen

Dat ons Vlaamse landschap bezaaid is met café’s en kerken is bekend. Ze vallen ook meteen op. Maar dat er ook overal kleine, grote, mooie of – laten we het eufemistisch – beetje vreemde kapelletjes zijn, is nu ook wel heel erg duidelijk geworden.

Echt o-ve-ral vind je ze. En nu we trager door de straten slenteren of laveren, komen ze in ons vizier !

***

beekje

Yup ! Onze stad Kortrijk heeft de Leie maar onze gemeente heeft ook een beekje dat de voorspelbare naam ‘Markebeke’ draagt en die beek loopt letterlijk dwars door onze gemeente. En het is een ‘schoontje’ !

***

graffiti

Lege muren, verlaten bruggen of een achtergelaten tunnel zijn vaak een open invitatie voor graffiti-artiesten; vaak goed, sommigen zelfs heel goed, anderen misschien iets minder maar zijn gewoon een uiting zijn van frustratie. Wie ons kent, weet, dat wij hier ook wel van houden.

***

bruggen en tunnel

Waar water is, zijn er bruggen en zijn er tunnels. Maar waar we anders boven op de brug met de wagen rijden, passeren we nu aan de onderkant ervan; en omgekeerd. Boeiend. En ze bestaan echt in alle maten, kleuren en vormen.

We zijn nu dag 15 en we zijn sinds gisteren opnieuw vertrokken voor 15 dagen. Benieuwd wat we nog zullen ontdekken.

to be continued dus…