Op ontdekking
Het was ergens tijdens een onbewaakt ogenblik in de talloze zoektochten naar een nog voor ons onbekend museum dat we zouden kunnen bezoeken, dat er plots een museum in ons vizier kwam waar geen van ons al van gehoord had. Yup, dat bestaat; ook in ons eigenste Belgenland.
Aan de Noordrand van het Zoniënwoud, net in het Waals Gewest, vonden we dit pareltje, Fondation Folon. We hadden eigenlijk geen idee wie Folon wel was (shame on us) maar met één enkel beeld waren we onmiddellijk geprikkeld om richting de groene rand van Brussel te rijden.
En of het de moeite waard was. (zeg nu zelf… prachtig beeld toch!)
Folon, wie?
Blijkt dat de in Ukkel geboren Jean Michel Folon een zeer begenadigde kunstenaar was (dit hadden we natuurlijk al geraden, anders zou dat ene beeld ons niet zo getriggerd hebben) die naast de waanzinnige beelden, ook supermooie aquarellen maakte.
Meer zelfs, zijn beelden staan letterlijk overal ter wereld te pronken; New York, Japan, Parijs, Londen, Firenze, St. Louis, noem maar op. Mogelijks heb jij er ook al enkele zien staan. Zo zit een van zijn beelden op het strand in Knokke, letterlijk dan. En zijn aquarellen, die werden uiteindelijk wereldwijd zo gegeerd dat zij gebruikt werden om de cover van Time Magazine of The New Yorker te sieren, om affiches van allerhande festivals op te luisteren of om als illustratie van boeken van onder andere Frans Kafka te verrijken. Niet slecht dus. Terecht viel tijdens het bewonderen van zijn affiches, de naam van Toulouse Lautrec wel een paar keer.
Fantasiewereld
Ook de zeer zachte stijl van zijn aquarellen kon ons bekoren. In het museum vind je een bloemlezing uit de meer dan 4500 stukken van zijn oeuvre waarover de stichting beschikt. Met elke penseeltrek neemt elk van deze aquarellen de kijker onmiddellijk mee naar een fantasiewereld. Zijn stijl doet veel denken aan de stijl die de kinderen omschrijven als de Petit Prince stijl; zacht, in elkaar overgaande kleuren, ongedwongen, fantasierijk, dromerig.
Een absolute aanrader. We zijn dan ook blij dat we dit gat in onze cultuur nu gedicht hebben.
museum in het groen
Je zou je misschien kunnen afvragen waarom een museum over zo een wereldvermaarde kunstenaar niet pal in het centrum van Brussel ligt, maar wel ergens te velde op een 20 minuten ervandaan.
Wel, dat ‘ergens te velde’ moet natuurlijk genuanceerd worden. We reden dan wel over kleine landwegen waarvoor de bordjes ‘chaussée dégradée’, misschien wel uitgevonden werden, maar de streek van het Zoniënwoud, Château Argenteuil en Château la Hulpe kan bezwaarlijk als een onaangename streek aanzien worden.
Integendeel, we waanden ons bij momenten ergens in de Provence en toch is dit ons landje. De reden waarom de Foundation in de boerderij van het kasteel van La Hulpe zit, is heel simpel. Folon kwam er als buur heel vaak wandelen en raakte bevriend met de kasteeldame. Toen hij een ruimte zocht om zijn fondation in onder te brengen, viel alles samen. De kasteeldame stelde voor om zijn werken op haar kasteeldomein onder te brengen en dit aanbod kon hij natuurlijk niet afwijzen.
En daardoor komt het dat je toch ietwat moet zoeken om het museum te vinden maar eenmaal je het gevonden hebt, zal het je beslist bekoren. Beloofd!
Als je op de ring passeert zie je wel altijd pijlen die het museum vermelden en de beelden komen me ook bekend voor, maar ‘k ben nog nooit afgeslagen naar het museum.
beslist eens doen . echt een aanrader !