In Parijs kan het druk zijn: toeristen vergapen zich aan de pracht en praal, de bewoners zoeven als bezige bijen door de brede lanen, en wij, wij lopen daar ook ergens tussen…. En dan draai je af naar een zijstraat en keert de rust terug. Zoals ook in dit geval.
Musée du quai Branly – Jacques Chirac. Een lange naam voor een mastodont van een museum. Dit recent gebouw (2006) ligt wat verborgen in de lichtstad, vlakbij de Eiffeltoren in het 7de arrondissement. Het is een etnografisch museum (ontstaan uit twee andere musea) waar de bezoeker tussen verschillende culturen kan verdwalen. Eigenlijk is het ook de culture erfenis van Jacques Chirac (zoals de naam doet vermoeden), net zoals Pompidou of Mitterrand hun stempel gezet hadden op andere plaatsen langs de Seine.
Eenmaal binnen kan je meer dan 3000 verschillende (kunst)voorwerpen uit alle werelddelen aanschouwen: Azië, Afrika, Oceanië,… noem maar op.
Het gebouw zelf is op zich al een bezoekje waard: geen saaie kamers maar golvende ruimtes en nissen die je telkens een andere impressie geven aan de hand van authentieke voorwerpen, soms oud, soms verrassend recent.
Naast de vaste collectie is er ook ruimte zat voor tijdelijk tentoonstellingen. Wij hadden het geluk de tentoonstelling “Picasso primitif” te kunnen bezoeken, waar de Afrikaanse invloeden en de meester aan elkaar gelinkt werden.
Interessant voor de liefhebber, maar evengoed voor iemand die inspiratie nodig heeft voor patronen, vormen, materialen en kleuren!
