Het begin van de tweede wereldoorlog in Belgie… de Brug van

Vroenhoven en het Fort van Eben-Emael

Een streepje geschiedenis

Het was toch weeral een tijdje geleden dat we nog een oorlogssite bezochten. Het werd weer eens tijd om er een paar te doen.

Dit keer gaan we terug naar 10 mei 1940; het begin van het onvermijdelijke.

De Duitse oorlogsmachine viel op die dag in mei België binnen. Het zou het begin betekenen van 4 jaar gruwel en terreur in ons belgenlandje. Wij zochten sporen van deze begindagen van de oorlog.

Deze uitstap hebben we in twee keer gedaan, dus als het weer op de foto’s er net iets anders uitziet dan weten jullie waarom 🙂

De site van de brug van Vroenhoven bezochten we bij het terugkeren van ons weekendje Luik. Voor het tweede deel, fort Eben-Emael, gingen we onze R. vervoegen. Hij was voor een verrassingsuitstap met oma en opa richting Tongeren getrokken. Het zou echt een uitstap zijn die op het lijf van R., getriggerd door alles wat met geschiedenis te maken heeft, geschreven staat.

Brug van Vroenhoven

Onze eerste stop was de brug van Vroenhoven.

Vroenhoven, het is een heel kleine dorpje aan het Albertkanaal. Verrassend genoeg werd het het decor van één van de eerste tactische zetten in WO2. Nazi-Duitsland wilde koste wat kost de bruggen over het Albertkanaal in handen krijgen. Op die manier zouden hun troepen kunnen doorstoten tijdens de missie Fall Gelb. De meeste bruggen over het kanaal werden al snel opgeblazen en vielen dus niet in Duitse handen vallen.

Deze ene brug in het Limburgse Vroenhoven konden ze daarentegen wel innemen.

Het verhaal achter de aanval (met oa zweefvliegtuigen) kom je te weten in het museum onder de brug, de nieuwste brug welteverstaan.

De originele brug werd namelijk in ’44 bij de aftocht van ‘den duits‘ vernietigd en werd tot enkele jaren geleden vervangen door een ’tijdelijk’ exemplaar. De nieuwe brug die dus de tijdelijke brug vervangt (eindelijk) heeft de oorspronkelijke bunker, de brug, een taverne en het mooie uitzicht samen in één modern concept aangepakt. Zeer geslaagd!

Het museum zelf vertelt op een pakkende wijze het bijzonder trieste verhaal van de aanval en de bijhorende menselijke offers die helaas te betreuren waren. Daarnaast is er een tweede deel over de binnenvaart in België, maar daar zijn we net ietsje sneller over geweest.

Fort Eben-Emael

Net iets verder staat het Fort van Eben-Emael.

Even voorstellen: één van de grootste en modernste forten van Europa, gemaakt om de agressie uit het Oosten het hoofd te bieden; een wirwar van kilometers aan ondergrondse gangen, volledig uitschuifbare gepantserde koepels, anti-tankgrachten en heel veel gewapend beton.

Klinkt machtig en dat moest het ook zijn. Er was echter een zwakke plek waar niemand aan gedacht had: de bovenzijde van het fort. De Duitsers hadden deze zwakke schakel wel ontdekt. Zij bedachten een gewaagd plan om het fort te neutraliseren met zo weinig mogelijk slachtoffers. Via de landing van een reeks zweefvliegtuigen bovenop het fort zouden zij deze klus snel klaren. In welgeteld 15 luttele minuten was het volledige fort ingenomen. Hiervoor hadden ze een tweede militaire techniek gebruikt: de ‘holle lading’. Dit is een geconcentreerde explosie die het mogelijk maakte om zelf zwaar gepantserde deuren of muren te vernietigen.

Alhoewel we al in veel verschillende forten en bunkers waren, waren we best onder de indruk van de faciliteiten die aanwezig zijn in het fort. Tijdens een coronaproof rondleiding konden we een groot deel van het nu reeds toegankelijk fort afwandelen. Helaas is het grootste deel van de ettelijke kilometers gangen nog onontgonnen terrein. In een aantal van de ruimtes werden scènes uit de oorlog uitgebeeld waardoor we een realistischer zicht kregen van het gebruik van de site. We kregen ook een goed beeld van de schade die de holle ladingen hadden aangebracht. Indrukwekkend toch.

Eenmaal terug buiten moet je zeker ook even over het fort stappen. Het is niet alleen een prachtig natuurgebied om in te wandelen maar je ziet ook de verschillende geschutskoepels, de anti-tankgrachten. Best wel vreemd om eigenlijk zo weinig aan de oppervlakte te zien terwijl er zo veel onder die kluiten aarde zit.

Vergeet zeker niet naar het fenomenaal zicht over de Maasvlakte op zoek te gaan. Best impressionant om dit hoekje van Vlaanderen te kunnen verkennen.

Kortom zeker aan te bevelen, een mooie omgeving met een eigen historisch verleden dat echt de moeite waard is om te (her)ontdekken.

Meer weten? Ga dan snel naar hun website!