Ondergedompeld in kunst aan de kust – Mu.zee – Oostende

Op de valreep

Over een bezoekje op de valreep gesproken. In de kerstvakantie brachten we een bezoekje aan Mu.zee in Oostende.

Nadat we enkele dagen ervoor genoten hadden van het levensverhaal van James Ensor in het recent geopende Ensorhuis én we een paar maanden geleden zwaar genoten hadden van ons bezoek aan het Permekehuis, was dit de perfecte afsluiter voor ons rondje kunstmuseum in en rond Oostende.

Je kent het systeem al: eerst een plekje online zoeken waar er nog plaats is. Het was zeker geen sinecure want het Mu.zee is – terecht – een druk bezocht museum. De tijdslots zitten dus snel vol.

Maar hey, de aanhouder wint en op de laatste dag van 2020 hadden we ons plaatsje bemachtigd. En niet alleen omdat dit het laatste bezoekje van 2020 was, kunnen we spreken over een bezoek op de valreep, maar daarover later meer 😉

Genieten tijdens het wachten

Om 10 u ’s morgens stonden we dus ongeduldig voor de deuren te wachten tot die openging.

Maar wachten is niet erg. Het verplichtte ons misschien wel om ook eens stil te staan bij het gebouw waarin het museum gehuisvest is. Het is en blijft een uitzonderlijk gebouw. De combinatie van oud en strak is zonder uitzondering steeds uitdagend en best wel verrassend. En zo kwamen we er achter dat dit gebouw zelf ook wel een eigen mooie geschiedenis te vertellen heeft: het gebouw waar we nu kunst zouden spotten, was vroeger een warenhuis SEO (Spaarzaamheid Economie Oostende). In de volksmond beter bekend als de Coo (van coöperatieve).

De architect, die zijn inspiratie bij Le Corbusier haalde, ontwierp niet alleen de gebouwen voor deze hoofdzetel van de ‘Coo’ maar ook de gebouwen van de PTT (nu het nieuwe cultuurcentrum) in Oostende; even strak, even groots maar toch wel anders. Fantastisch verhaal waardoor we meteen toch anders naar de vreemde glazenwand van het museum keken.

Keuzestress

Eenmaal in de warmte binnen, was het best wel moeilijk om te kiezen waar eerst gekeken. Wat een indrukwekkend gebouw. Maar we kwamen natuurlijk om te kijken wat er aan de muren hing 😉 . Uit de drie verschillende expo’s, kozen we de Ensor – en Spilliaertmuseumvleugel er uit om de ontdekkingstocht te beginnen.

Die konden we bezoeken met een audiogids. Je doet er dan wel misschien wat langer over om de expo door te lopen, maar de achterliggende verhalen en onderlinge banden tussen de werken en de schilders die je via deze gids meekrijgt, zijn gewoon een onevenaarbare meerwaarde voor het bezoek. In het Ensorhuis hadden we natuurlijk al heel wat over de schilder vernomen, maar hier in Mu.zee hoorden we ook andere verhalen, of gelijkaardige verhalen maar dan vanuit een ander oogpunt of met heel andere accenten. De beide musea vullen elkaar dan ook heel mooi aan waardoor je zeker niet het gevoel hebt wéér bij Ensor te zijn, integendeel.

Het zijn echt een voor een topstukken die we zagen. Vooral dan de kleine tekeningen van de Zeven Hoofdzonden of het zelfportret met de verenhoed konden ons wel bekoren.

Knappe tentoonstelling die zeer zeker een aanrader is.

De tovenaar van Oostende

Voor de tweede expo gingen we de trappen op naar de eerste verdieping. Wel, eerste verdieping is misschien heet simplistisch voorgesteld. Het is een gigantische trap die in een normaal huis misschien wel drie verdiepingen beslaat. de trap getuigt dus ook van het bijzondere verleden van dit gebouw.

In de tweede expo ga je mee in de fantasiewereld van de internationaal gerenommeerde filmmaker en animator met Oostendse roots, Raoul Servais, aka De tovenaar van Oostende.

Ondanks het feit dat de meeste van zijn werken toch al van enige leeftijd zijn, zagen we tot onze verbazing onze tieners zich met plezier neerploffen in de zachte cinema-stoelen om het ene na het andere werk van Servais te bewonderen. Het is een blijft een bijzondere maatschappijkritische stijl die duidelijk ook voor de jonge garde nog steeds heel toegankelijk en begrijpelijk is.

Als je de tovenaar van Oostende nog niet kent, moet je zeker eens deze expo zeker eens opzoeken.

Vaste expo

En toen moesten we het laatste luik van ons bezoek aan het museum nog beginnen.

Hiervoor werden we kris-kras trap op-trap af door de vaste collectie van het museum rondgeleid. Je ziet er van alles, licht installaties, videokunst, collages, textiel, experimentele werken maar ook klassiekers zoals een Permeke of een Schmalzigaug.

Time flies when you are having fun!

Moet het gezegd, de tijd vloog voorbij.

Toen we terug de buitenlucht terug konden opsnuiven waren we toch een goede 3 uur verder. Tijd om een hapje te eten, al is dat natuurlijk in huidige tijden geen evidentie. We beslisten om alvast de Ensorwandeling te beginnen in de hoop om op deze wandeling ergens de innerlijke mens te kunnen voltanken. Helaas hebben we de wandeling niet meer volledig afgehaspeld wegens ’té gesloopt na het museum en wegens veel plaatsen al bezocht’ maar het stuk dat we deden was heel fijn. Aan de hand van de code die we in het Ensorhuis gekregen hadden, konden we op de app inloggen. Op diverse plaatsen in de stad kregen we dan het verhaal te horen waarom die plaats voor Ensor zo belangrijk was.

Een leuke afsluiter dus van onze ontdekkingstocht rond Ensor in Oostende.

Deuren eventjes dicht

Als je snel bent, kan je dit ook nog doen. Maar dan moet je wel nu onmiddellijk in actie schieten! Het Mu.zee sluit namelijk na volgend weekend de deuren en dit tot juni. Niet zomaar, nee, het museum krijgt een update om in juni terug open te gaan. Het was dus inderdaad een bezoekje op de valreep.

We zeggen dus geen vaarwel maar heel graag tot ziens. Tot in juni ! Maar nu je nog eventjes kan, kunnen we alleen maar aanraden om toch nog maar te proberen binnen te springen in Mu.zee. Het is echt de moeite.