DE KOERS = MAKING MEMORIES

Ok, toegegeven, dé koers doet altijd wat met ons.

In de tijd dat de Ronde van Vlaanderen nog bij ons in Kortrijk voor de deur passeerde, stonden we steevast in weer en wind achter een nadar nagelbijtend en met Sporza op de transistorradio in de hand, de koers op te wachten. Eenmaal het zoevend peloton voorbij gevlogen was, was het vliegensvlug terug naar huis om via het kleine scherm toch maar niets te moeten missen. Nu een snelle glimp van de zwetende coureurs in levende lijve (pun intended) niet meer mogelijk is wegens de koers die wat te ver van ons rijdt (al is natuurlijk alles relatief), kijken we dan maar ineens op tv; maar kijken doen we altijd…. en nagelbijten ook…

ooo… that whooshing sound 

Ook de mythische Ronde van Frankrijk komt op geregelde tijdstippen leuk dicht in onze buurt en blijkt de lokroep van de koers ook hier keer op keer zo sterk dat we niet aan de verleiding kunnen weerstaan om ook een rit uit die ronde langs het parcours, mee te pikken.

Om dan nog maar te zwijgen over de kasseiklassieker Parijs-Roubaux. Breek me de bek niet open. Pure nostalgie !

Making memories !

KOERS – MUSEUM

Het stond dan ook in de sterren geschreven dat we het nieuw wielermuseum met de heerlijk korte naam ‘Koers‘ in Roeselare zouden gaan bezoeken.

Eerder bezochten we op de tijdelijke locatie de tentoonstelling ‘Koers is Religie’ en wat we daar zagen deed ons uitkijken naar hetgeen er in de toen nog in renovatie zijnde (ver)nieuwe locatie zou van gemaakt zou worden.

We zijn er nu dus geraakt en we hebben het ons niet beklaagd.

Het museum is ondergebracht in de oude gebouwen van de vroegere brandweerkazerne. En het moet gezegd, bij de renovatie van de gebouwen werd het authentieke karakter gerespecteerd. De oude mozaïeken vloeren, de smeedijzeren poorten of de bakstenen plafonds zijn een streling voor het oog.

HEROÏEK TEN TOP

Maar niet alleen het gebouw is de moeite waard; ook de inhoud mag er best wel wezen.

Op zich is het geen groot museum maar je moet niet verwonderd zijn dat je er toch snel – en met alle plezier – een 2-tal uurtjes vertoeft. Kwaliteit boven kwantiteit dus !

zet je die koptelefoons op, zit je pardoes midden in de koers. heerlijk ! 

Naast het verhaal van de geschiedenis van de fiets, kan je onder het dak,  genieten van  het ganse kleurenpalet (letterlijk en uiteraard ook figuurlijk) van de heroïek van wielersport. Het verhaal van afzien, van de verbeten strijd, van de geur van winst, de memorabele momenten in het dichte of verdere verleden van de sport, maar ook de wrange smaak van afgunst tussen de vedetten of van de zwarte pagina genaamd doping … ; alles komt aan bod op een heel aantrekkelijke en bevattelijke manier.

JEMPI TOCH

In het laatste deel, brengt het museum een hulde aan de wielerheld Jempi Monseré. Het intrieste verhaal van deze wielerheld kan niemand onberoerd laten.

We hadden al eens de beklijvende Belga Sport reportage gezien van Monseré. Moet je zeker eens doen. Je wordt er stil van. Keer op keer.

DE HOGE BI

Terug naar de uitgang konden de kinderen nog snel eens op een hoge bi klimmen. Een leuke afsluiter voor dit bezoek aan een heel mooi museum in een authentiek kader. Dikke pluim !