🇧🇪
Waalse vrienden
Vanuit onze keuken kunnen we bijna letterlijk de taalgrens ruiken. Niet verwonderlijk dus dat we die grens met een zekere regelmaat overschrijden om ook in het Franstalige gedeelte van ons land de mooie plekjes te ontdekken.
Borain
Zo is er in Henegouwen de Borinage. Er door rijden maakt je eigenlijk niet vrolijk. Het grauwe van de grijze, typische arbeidswoningen – zij aan zij -, en dit stratenlang, ogen troosteloos en moedeloos. Doe daar nog eens de bijna lege straten – op een paar hangjongeren na -bij en de afgeleefde gokkantoren bij, en je hebt het recept van de sfeer die nu helaas vaak in de Borinage hangt.
Wat een geschiedenis !
En tóch is een ook een prachtige streek. Eens was het namelijk een van dé levensaders van ons land waar de ene mijnschacht na de andere uit de grond leek te verrijzen. Je kan je moeilijk voorstellen dat er in deze verloren hoekjes van het land, in een nog niet zo ver verleden, een ongeziene bedrijvigheid was en de straten vol liepen van kompel die naar de mijn optrokken en er net vandaan kwamen.
En toch is het zo !
Een mijn bezochten we al meerdere keren: hier en hier. En ook op een terril stonden we al eens. Maar nu gingen we op zoek naar een ander verhaal.
Le Grand Hornu
Dit keer gingen we terug in de geschiedenis van ons mijnverleden in Hornu. De site van le Grand Hornu van weleer is gelukkig grotendeels bewaard gebleven.
Nee, je vindt er niet de typische mijnschachten maar wel de authentieke (en prachtig gerestaureerde) gebouwen van de werkplaatsen, de kantoren en schuren van de mijnsite van het begin van de 19de eeuw.
Oud en nieuw in perfecte harmonie
Verrassend is het natuurlijk om de perfecte harmonie tussen oud en heel nieuw te ontwaren in deze gebouwen. Zowel het museum voor hedendaagse kunsten (MAC) zit er onder dak, maar ook – via tijdelijke tentoonstellingen – het CID-centrum voor innovatie en design. Echt waar, beiden zijn meer dan de moeite.
Design in de schuur
Zo konden we in het CID (de oude stroschuur) kennis maken met het werk van de Belgische ontwerpen Benoît Deneufbourg. En werkelijk waar, onder de indruk.
In het ingenieursgebouw van le Grand Hornu konden we in het MAC kennis maken met de Franse kunstenaar François Curlet. Met zijn moderne, maar toch voor iedereen toegankelijke, werken kon hij elk van ons fascineren.
Kers op de taart
Wat je zeker niet mag vergeten als je naar deze site gaat, naast natuurlijk de musea bezoeken, is om de audiogids te vragen. Die zegt niets over de kunst die er tentoongesteld wordt, maar gaat over het bijzondere verhaal van de site zelf: de harde labeur van de kompels, het gewiekste zakelijk inzicht van Henri Degorge; the rise, shine and fall van de site … kortom het verhaal van de site zoals die er was aan het eind van de 18de – begin van de 19de eeuw.
Het verhaal verveelt geen seconde en het neemt je ongeveer een uurtje mee op en rond de centrale gebouwen. Een enorme meerwaarde voor je bezoek aan le Grand Hornu.