🇫🇷
Het zuiden van Frankrijk.
Als gezin waren we er nog nooit geweest. Het werd misschien wel eens tijd, nietwaar. Inderdaad. Maar niet in de zomer. We gingen in april, zo net na het echte winterseizoen maar toch ruim voor het warme (en dus drukke) zomerseizoen.
Het waren eigenlijk de nieuwe vakantiehuisjes in Malaucène die ons overstag deden gaan om die streek aan te doen.
Het voordeel van reizen in die periode van het jaar, is dat de streek nog niet overspoeld is door toeristen. Je kan dus nog op een terras zitten en geen Nederlands maar authentiek Frans horen. Een ander voordeel is ook dat je dan ook al echt mooie lente-dagen kan hebben; en die hadden we… Oef.
…Honger naar die eerste zonnestralen in de lente…
Het nadeel is natuurlijk wel dat je vestimentair op alles voorzien moet zijn. Dus zowel winterkledij (nodig gehad – yep – er lag sneeuw op de Mont Ventoux), regenkledij (gebruikt – check) als zomerkledij (ja ja … we liepen ook in T-shirt rond). Maar… better safe than sorry, dus met wat duwen, kregen we alles in de auto en konden we vertrekken.
Wat vonden we “en route” ?
-
Mont Ventoux (bien sûr)
Wie kent de Kale Berg niet, de Reus van de Provence ? Wij kenden hem natuurlijk wel al, al was het eerlijk gezegd enkel van op TV. Als de Tour de France de col aandoet, zitten we steevast voor de buis gekluisterd. Ogen dat we al jaren aan een stuk voor de tv getrokken hebben. Vol ontzag zagen we keer op keer de renners de heroïsche klim al zwetend en soms al puffend afmaken.
Het was bijna of we er zelf bij waren. En toen gingen we er zelf naartoe.
Spannend allemaal.
Châlet Renard, Tom Simpson, de overbekende antenne op de top. We zouden het allemaal zien.
Hadden we toch wel even vergeten dat er in april nog sneeuw ligt op de top en dat die top in die periode van het jaar natuurlijk uit veiligheid voor het verkeer afgesloten is. De top hebben we dus niet gezien, maar we zijn wel op de flanken ervan geweest.
…zoals kenners zeggen: den bareel was dicht…
Niet getreurd. We verbleven een weekje in het idyllische Malaucène en verkenden van hieruit de dichte en iets verdere omgeving.
-
Gorge de Toulourenc
Het is een understatement te zeggen dat de Vaucluse een prachtige streek is. Je komt gewoon ogen te kort om al het natuurpracht te bewonderen.
Op de grens tussen de Vaucluse en de Drôme kan je in de bedding van de Toulourenc heerlijke wandelingen maken.
De helden onder ons – humhum – trotseerden zelfs het ijskoude water en gingen vol moed dwars door het water. Toegegeven, hun heldenmoed was terug aan de auto al flink geslonken. Wie niet horen wil…
Nu, dwars door het water of op de normale wandelpaden, het maakt niet uit; genieten doe je sowieso.
-
Pont du Gard
Dat de Romeinen straffe gasten waren, wisten we al. Het feit dat hun bouwwerken eeuwen laten nog steeds het landschap sieren, zegt alles.
De oude cultuur van de Romeinen kan ons wel bekoren. We konden dan ook ons hart ophalen bij het bezoek aan het museum op de linkeroever van de Gardon. In dit grootste educatieve centrum van Frankrijk over de Romeinen, zagen we hoe het aquaduct gebouwd werd. Maar daar bleef het niet bij. Je krijgt meteen een hele uitleg over de kunde van de Romeinen. Heel boeiend.
…straffe kerels die Romeinen…
En toen moesten we de Pont du Gard zelf nog zien. FENOMENAAL.
-
Avignon – Pausenpaleis en Pont d’Avignon
Op de terugweg van Pont du Gard naar Malaucène, ligt Avignon.
Ons kennende… juist ja… geen haar op ons hoofd dat er aan dacht om gewoon de stad niet te bezoeken; je vindt er namelijk het Pausenpaleis en natuurlijk ook de Pont d’Avignon. De keren dat we als kind het liedje hebben gezongen, valt niet op 1 of 2 handen te tellen.
Logisch dat dit Gotische bouwwerk als werelderfgoed erkend werd; ronduit imposant. Ja, tuurlijk ook decadent als je denkt dat dit in de middeleeuwen gebouwd werd toen de Katholieke Kerk uit Rome verbannen werd. Maar ja, Autres temps, autres mœurs, nietwaar?
De Nederlandstalige audiogids (die er was toen wij er waren, maar die jammer genoeg nu afgeschaft werd… zonde) nam ons mee naar de tijd van toen; hij liet ons de kleine kantjes van Pausen horen en vertelde ook het verhaal van de tegenpausen.
…van soberheid hadden ze toen duidelijk geen kaas gegeten…
We passeerden ook nog aan de voet van de Pont d’Avignon die eigenlijk helemaal niet zo noemt maar wel de Pont Saint-Bénézet, naar de herdersjongen die in een visioen de opdracht gekregen had van een engel om de brug te bouwen.
Zo gaat toch het verhaal.
-
Vaison-la-Romaine
Vaison-La-Romaine is een van die Frans dorpjes uit het lijstje ‘Les plus beaux détours de France’ en terecht !
Ten tijde van de Romeinen moet het een bruisende plaats geweest zijn. Nu is het eerder een slapend maar mooi, pittoresk dorpje.
…fenomenaal uitzicht…
We wandelden het plaatselijk bekende ezelspad omhoog en genoten van het uitzicht aan de voet van de ruïne van het kasteel van de graven van Toulouse. Dat ezelspad is trouwens een curiosum, waarschijnlijk lacht de plaatselijke bevolking elke dag weer in haar vuistje als ze toeristen soms op handen en voeten over dit paadje ziet kruipen….
-
Orange
In de prinsenstad gingen we eens een kijkje nemen in het Romeins theater uit de 1e eeuw. Het leuke aan dit theater is dat er nu nog voorstellingen in gegeven worden. Hierdoor is de site in heel goede staat.
…als stenen konden vertellen…
Neem zeker de audiogids mee; hij bestaat ook in het Nederlands; lekker makkelijk voor de kinderen dus. Je kan de site wel bewonderen zonder, maar als je het verhaal achter elke steen hoort, bekijk je de stenen toch op een andere manier, vol ontzag voor die Romeinen…
-
Mines de Bruoux – Granges
Iets heel anders. Geen Romeinen dit keer. Op een uurtje rijden van ons huisje, bezochten we een mijn. We hebben al heel wat mijnen bezocht, maar dit was er eentje van het soort dat we nog niet gezien hadden: een bovengrondse okermijn.
Als je er naartoe rijdt, merk je dat het landschap stilaan verandert in een rood-bruine tinten. Speciaal.
Om de site die je kan bezoeken te vinden, moet je wel even zoeken. Veel poespas is er niet bij: Een kleine kassa met dito shop en een paar plastic tuinstoelen waar je een aan de automaat gekocht drankje kan nuttigen. Maar meer hoeft er ook niet te zijn. De site staat er op zich.
… alle kleuren dooreen: geel, oranje, rood, oker… prachtig …
De rondleiding in de imposante gaanderijen krijg je van een bevlogen gids, waardoor wij gebombardeerd werden tot simultaan vertalers, no problemo. Ze hebben de verhalen en legendes heel goed meegekregen en dat is het voornaamste.
De site is zeer zeker de moeite om te bezoeken.
Waar stond ons vakantiehuisje ?
We verbleven in het vakantiepark La Provença in Malaucène.
