De zoektocht naar de ZieMies van Kortrijk – 7 km
Vlees en bloed – of toch niet?
Sinds kort kan je in Kortrijk op zoek gaan naar ‘dé mannetjes’. Meestal komt na zo een uitspraak ‘ jamaar, het is niet wat het lijkt’… Maar hier is het wel degelijk wat het lijkt, een Wysiwyg dus; mannetjes zoeken in Kortrijk dus.
Nee, het zijn uiteraard geen mannen van vlees en bloed, du-uh, maar ZieMies: heel leuke, eenvoudig gestileerde bronzen mannetjes van amper 20 cm groot. Het zijn dus inderdaad beeldjes; klein maar fijn. Ze zijn van de hand van de kunstenares Mie Bogaerts uit de Kortrijkse deelgemeente Heule.
Mannenjacht – of toch zo iets
Wij gingen dus op mannenjacht (grapje), naar niet één maar wel naar twintig; 20 mannetjes van 20 cm in 2020.
Via de website van Kortrijk (hier dus) printten we thuis alvast het plannetje af. Hierop zie je geen uitgetekende wandelroute maar enkel de locatie waar een van de 20 beeldjes ergens zou moeten te vinden zijn. En die locatie is een locatie bij benadering: een straat, een plein of park. Meer krijg je niet. En nee, tijdens de wandeling moet je via het plannetje ook zelf je route bepalen. Je wordt niet geleid maar je leidt zelf. De wandeling werd dan ook toepasselijk ZIEMIE genoemd, naar Zie je mij; al zou het ook wel een leuke twist zijn naar de kunstenaar in kwestie, Zie je Mie?.
Het zou best kunnen dat dit laatste ook zo bedoeld is want hier en daar zitten er inderdaad van die leuke twists in. Je moet maar eens kijken op de kaart. Als je de locatie van de mannetjes op de kaart verbindt, ontstaan het silhouet van een nieuw mannetje. Leuk detail!
Pen en papier
Thuis zetten we de kinderen dus nog snel eens aan het werk. We stopten hen de uitprint in de handen, samen met een balpen en gaven hen de taak om zelf een route uit te tekenen. Kwestie van hen alive and kicking en betrokken te houden.
En zo kwam het dat we in de late namiddag onze wagen aan de Abdijkaai parkeerden en de stad introkken. Het voelt voor ons onmiddellijk verrassend en eigenlijk ergens wel onwennig aan om zo langs een volledig andere kant te beginnen maar hey… misschien is dat ook part of the game.
Zoektocht
Eenmaal geparkeerd, kon onze zoektocht onmiddellijk beginnen. En het is echt wel een zoektocht. Kleine mannetjes kunnen zich namelijk overal op, tegen, achter of onder verschuilen. Die spreekwoordelijke ‘ogen op ons gat’ kwamen bijzonder goed van pas om telkens ook achter die net gepasseerde paal of steen te kijken.
We moeten er geen tekening bij maken…het leverde bij momenten hilarische taferelen op en de competitiegeest tussen de boys piekte als nooit te voor. Een voltreffer voor elk van ons.
Elke ZieMie heeft trouwens een leuke tweede naam: de Loper, de Stutter, Karaboeja, of Richie. En bij elke Ziemie konden we een QR-code scannen om zo bij Joris Denoo uit te komen die een stukje poëzie of proza voordraagt over die plaats.
Zelf zoeken
Waar we de beeldjes vonden, dat gaan we natuurlijk niet verklappen. We willen geen pretbederver zijn. We kunnen alleen zeggen dat je je ogen goed open moet houden. Vonden we ze allemaal zelf…? Nope. Nog niet allemaal. Maar we hebben nog tijd want voor zover we kunnen zien, blijven deze beeldjes zich nog lang in de stad verschuilen. Hoe cool is dat?
Voor alle duidelijkheid. Het is een zoektocht en geen wedstrijd. Er valt dus niets te winnen, behalve natuurlijk je eeuwig ontzag van je wandelgenoten en dat kan toch tellen. En zoals de wandeling zelf ook scandeert: ‘Vinden is de trofee van het zoeken‘. En je moet zeker niet binnen een bepaalde tijd ‘binnen zijn’… geniet er dus maar van; van de beeldjes, van het 7 km stappen maar ook van de rest van de stad!
En doe eens zoals wij en ga de stad in via een ongewone kant en op een ander tijdstip dan normaal… je krijgt er ineens een heel nieuw zicht op de stad bij. Gratis en voor niets. Alstemblieft. Graag gedaan.
Wat vonden wij er van?
Wij vonden het super! De originele insteek om de stad (verder) te ontdekken via het zoeken naar die 20 kleine ventjes is een dikke vette aanrader. Bovendien is het ook de ideale manier om een lokale artiest te leren kennen. Want onbekend is onbemind. Ewel… nu is het zeker bekend is bemind.
