Modderploeteren in de Galgebossen (Poperinge) – 6,5 km

Bubbels in onze bubbel

Feestvieren in onze bubbel. Het is eens iets anders. Maar wat moet, dat moet natuurlijk. We gingen dus op zoek naar een manier om een goed alternatief te vinden voor de uitgebreide feestdis met de familie.

Geen betere manier om een bijzonder nieuw jaar in te zetten met een frisse natuurwandeling. We trokken hiervoor naar de Galgebossen op de grens tussen Elverdinge, Poperinge en Vlamertinge; de Westhoek dus.

Galgebossen

Het is misschien een wat lugubere naam voor een bos maar de naam dekt wel degelijk de lading. Tot begin van de 18de eeuw stonden de galgen van de Heren van Vlamertinge, eigenaars van het bos en rechtstreeks afhangend van de Graven van Vlaanderen, aan de rand van dit bos te wachten op de veroordeelden. Beetje luguber, niet? En die tijd is duidelijk nog niet vergeten, hence the name.

Wandelen in de modder – dat kunnen we!

De galgebossen zijn in totaal een 107 ha groot. Niet te groot en niet te klein dus. Het leek ons leuk om het nieuwe jaar in te zetten met het afwandelen van de 6,5 km lange galgebossenwandelroute die we op de website van Toerisme Poperinge vonden.

We parkeerden kort na de middag onze wagen op de parking aan – wat toch lijkt – het enige restaurant in de beurt, De Vuile Seule (voor de niet West-Vlamingen: dit betekent zoveel als ‘de vuile emmer’). Sappig toch. hilariteit alom. De stemming zat er onmiddellijk in.

Vlug de wandelschoenen aan en met een aangename winterzon op de snoet konden we de verkenning van de bossen beginnen.

We hadden natuurlijk wel wat avontuur in een winters bos verwacht. Wat modder en hier en daar een plas, dat is niet meer dan normaal. Maar we kregen veel meer dan die sporadische modderstrook. Laat ons zeggen dat de paadjes waar we via de vijfhoekige bordjes langs gestuurd werden, voor grofweg 95 % bestonden uit modder. En ‘modder’ als in serieus veel modder. Moet het gezegd, de jongens vonden het zalig. Ongegeneerd door de meeste modder lopen… boys will be boys…

Sporen van de oorlog

De Westhoek zou natuurlijk de Westhoek niet zijn, mocht er in deze wandeling niet hier en daar een spoor van de Groote Oorlog opduiken. We passeerden niet enkel het Britse Hagle Dump Cemetery maar iets verder in de bossen kwamen we ook de verwijzing naar het Dirty Bucket Camp tegen, het Britse kampement vanwaar de soldaten via de Plankenroute richting het Ijzerfront trokken. En Dirty Bucket verwijst natuurlijk naar de Vuile Seule, die er toen blijkbaar ook al was.

Je ziet het, in de Westhoek is de Oorlog nooit veraf.

Wat vonden we er van?

Met het juiste stevige schoeisel aan de voeten is dit een heel fijne uitdagende wandeling. Uitdagend in de zin van ‘het is een uitdaging om niet volledig onder-modderd terug aan de wagen te geraken’.

Maar voor de rest. De schoonheid van de uitgestrekte velden, de rust van de vele groene waterpoelen, het streepje geschiedenis en het bijzondere verhaal van de Dirty Bucket Camp, maakt van deze wandeling een ideaal begin voor 2021.