🇳🇱
Op slechts een boogscheut van Rotterdam en Amsterdam ligt de derde grootste stad van Nederland, Den Haag. Een weekje Amsterdam kon dan ook niet beter worden afgesloten dan met een korte stop in deze stad van vrede en recht.
Het was op het strand van deze stad dat Prins Willem van Oranje in 1813 vanuit Engeland op Nederlands grondgebied arriveerde en er zich als eerste koning der Nederlanden vestigde. Het lijkt er dus op dat Leopold I hier een voorbeeld heeft aan genomen…
Den Haag was en is nog steeds een belangrijke stad voor de Koninklijke familie en voor de Nederlandse politiek.
De vele statige gebouwen in de thuisstad van de Hagenezen getuigen van deze koninklijke aanwezigheid, zo ook het Paleis aan de Lange Voorhout dat de woning en werkplek was van Koningin Emma, oma van Koning Willem-Alexander.
Maar dit paleis heeft, net als vele andere, met verloop van tijd haar oorspronkelijke functie verloren. Gelukkig kreeg het wel een leuke nieuwe functie. Het museum over Escher er haar onderkomen. Het museum kreeg de gepaste naam ‘Escher in het paleis’ mee.
Het museum is een verzameling van heel wat werken van de graficus.
Escher is natuurlijk overbekend om zijn optische illusies, en dat is waarschijnlijk nog een understatement, hij is gewoon de meester van de optische illusies. Geef de kinderen een boek met zijn werken, en ze zijn een tijdje zoek met te proberen er een logische draai aan te geven, tevergeefs natuurlijk. Aangezien de kinderen Escher al kenden, moesten ze helemaal niet overtuigd worden om naar dit museum te gaan.
Maar wat velen, en wij ook niet, niet weten is dat dit deze optische illusies slechts een onderdeel is van zijn ganse oeuvre. Escher was in aanvankelijk voornamelijk een fotograaf. In het begin van de tentoonstelling worden dan ook veel van zijn foto’s getoond. Deze geven een mooi beeld van zijn leven in Italië, Zwitserland en Ukkel. Het moet gezegd, hij was zeker geen slechte fotograaf.
Hoe verder in het museum je komt, hoe herkenbaarder (lees hoe typischer) de werken worden. Van gewone pentekeningen gaan de werken zaal per zaal over naar de metamorfoses om uiteindelijk te eindigen in de alom gekende optische illusies. Deze verandering van stijl was vooral geïnspireerd door de Moorse kunst die hij ontdekt had in Alhambra. En dat zie je inderdaad in de tekeningen.
Ondanks het feit dat dit museum eigenlijk niets meer is dat een verzameling van tekening en foto’s, is het verre weg van saai – ook niet voor de kinderen. De tekeningen nodigen dan ook uit om er hele verhalen bij te verzinnen.
Leuk is nog dat je aan het eind van het bezoek nog eens in een optische illusie kan plaatsnemen en je op die manier met een foto in de hand het museum kan verlaten.
Als je het museum nog in haar huidige vorm wil bezoeken, namelijk in het Paleis, zal toch niet te lang meer mogen wachten. Men is namelijk duchtig aan het zoeken naar een nieuwe onderkomen voor het museum. Al zal het wel niet zo een vaart lopen. Door het recent afbreken van de onderhandelingen met de stad om het museum te verhuizen naar de leegstaande Amerikaanse ambassade te Den Haag, moet men nu terug van nul herbeginnen. Jammer, misschien een uitgelezen kans, al zou ik de charme van het oude Paleis wel missen wanneer het museum naar een modern gebouw als van de ambassade zou verhuizen.