De vraag van 1 miljoen
Ewel, Oeisdanu… (Hoe is dat nu?) Zo de dag van vandaag een museum te bezoeken.
Want, geef toe, in de wirwar van regeltjes die gevolgd moeten worden post-corona-lockdown (nee, nog niet post-corona) vindt een kat vaker dan gewild haar jongen niet meer terug. Beetje het probleem van het bos en de bomen.
Geen reden tot paniek. Het enige wat wij als museumbezoeker moeten doen, is ons gezond verstand gebruiken, beslissen waar we naartoe willen gaan en eventjes naar de site van het museum surfen om een plekje te reserveren. That’s it.
Het denkwerk over hoe onze veiligheid en die van andere bezoekers en van het museumpersoneel, te garanderen, moet – gelukkig maar – niet door ons gedaan te worden.
We hebben nu verschillende musea bezocht sinds het weer mag en het moet gezegd, overal werden de afspanlinten, de ontsmettingstoestellen, de plexischermen en ander beschermingstools uitvoerig geplaatst.
Dus oeisdanu?
- Een ticketje moet je voor je bezoek via de website van het museum aankopen. Lukt dit niet, kan je die ook telefonisch reserveren en aan de kassa laten klaarleggen. Waarom dit moet? Wel heel simpel. Om de social distancy te garanderen mag het museum slechts een beperkt aantal bezoekers per tijdslot toelaten. De reservatie dient dus om dat een beetje te kunnen monitoren.
- Ontsmetten – Eenmaal aangekomen, moet je de handen ontsmetten. Logisch ook want safety first. Geen nood. Niet enkel aan de ingang staat een automaat of ligt een spuitbusje op je te wachten. Overal verspreid in de musea of op de museasites staan dergelijke toestellen; in allerlei vormen, groottes en kleuren.
- Temperatuur – we kwamen het ook al tegen, dat we pas binnen mochten na controle van onze temperatuur. Nee, geen paniek, er wordt geen thermometer gestoken daar waar je het liever niet hebt. Je moet gewoon eventjes halt houden voor een warmtecamera. Krijg je groen licht, mag je door. Easypeasy.
- Maskertjes – Vaak wordt verlangd dat iedereen boven de 12 een maskertje aandoet. Het is lang niet overal verplicht maar wordt wel aangeraden. Heb je er geen bij, kan je een wegwerpexemplaar of zelfs een hip door het museum gepersonaliseerd modelletje kopen. Ook daar werd aan gedacht.
- Aanraakschermen – Ok, we moeten niet flauw doen. Er zijn zaken die gewoon niet kunnen. In veel musea zijn er interactieve schermen, kan er in normale omstandigheden op knoppen geduwd worden of wordt een 3D-film aangeboden. Dit kan niet meer. Toch zijn sommige musea bijzonder inventief (chapeau) om deze experience tóch aan te bieden maar dan mits een kleine aanpassing. Zo worden styluspennen (je weet wel, zo eentje waarmee je op je smartphone kan navigeren) meegegeven, of werd de 3d-film tijdelijk veranderd naar een gewone film.
- Liften en deuren – Onverwacht om dit puntje hier te lezen, natuurlijk. Maar ook bij deuren en liften is er natuurlijk een zeker risico. Ook hier werd aan gedacht. De deuren gaan vaak automatisch open of staan gewoon open. En de knopjes in de liften? Ofwel worden die door een museummedewerker bediend, ofwel kan je die voorafgaandelijk eventjes met de aanwezige gel ontsmetten.
- Toiletten – Iedereen moet wel eens gaan, niet? Geen nood, die zijn er. Alleen moet je die soms wel ergens anders zoeken dan aan de ingang.
- Rustbankjes – hierover kunnen we kort zijn… die zijn er haast niet en dat is spijtig. We moeten misschien zelfs onze plooistoeltjes meenemen 😉 want een rustpauze in een museum komt soms wel bijzonder gelegen.
- Audiogids – Sommige werden afgeschaft (wat heel jammer is), andere delen die wel uit (steeds heel goed ontsmet) en hierop kan dan je eigen oortjes inpluggen. Nog andere, bieden de gids via hun site aan. Die kan je dan op je smartphone downloaden en tijdens je bezoek beluisteren.
- Looprichting – voel je je nog vrij in een museum? Tuurlijk, zolang je maar niet te dicht bij andere bezoekers loopt, mag je gerust op een normale manier het museum bezoeken. Je hoeft er dus niet door te rennen en zonder halt te houden door te wandelen. Er wordt wel steeds een wandelparcours uitgestippeld zodat het risico dat je een andere bezoeker letterlijk tegen het lijf zou lopen, niet bestaat.
- Shop – Die is tot onze grote spijt, bijna overal gesloten. Tot onze grote spijt, want wij snuffelen na een bezoek graag nog eens in de shop of er geen leuk boek over het onderwerp te vinden is. En ja, soms zijn we zelfs zo een toffe ouders dat de kinderen iets leuks (lees leuk in hun ogen, overbodig in onze ogen) krijgen…
- Museumrestaurant/café – we hebben er ondertussen nog geen gezien die open zijn maar dat zal waarschijnlijk heel snel terug mogen, wat we alleen maar toejuichen.
- Korting – Omdat de musea beseffen dat zij misschien niet de full experience kunnen aanbieden, geven zij nu tijdelijk korting op de inkomprijs of is het museum zelfs tijdelijk gratis. De details hierover kan je altijd op de site vinden.
- Openingsuren – Hier moet je wel wat oppassen want we hebben al vastgesteld dat musea hun openingsuren wat gewijzigd hebben, of enkele zalen hebben afgesloten. Effe vooraf checken dus.
Conclusie
Ja, tuurlijk is het wat anders maar daarom niet onmogelijk of gecompliceerd. Het vergt enkel een luttele 5-tal minuten achter je scherm thuis, heb je je ticketje, je tijdslot, de info over openingsuren en eventueel beperkingen in hetgeen je kan bezoeken. De rest zie je dan wel bij aankomst.
Wat er ook van zij en wat de maatregelen ook zijn die genomen moeten worden… bij geen enkele van onze bezoeken hebben we al problemen ondervonden en geen enkel bezoek hebben we ons beklaagd.
Doen dus ! Want er zijn alleen maar voordelen: het is rustig omdat de buitenlandse toeristen er nog niet zijn, je komt weer buiten, je krijgt weer energie, je leert iets bij, je staat voor topwerken, je komt op historische plaatsen, en vooral…. de sector heeft ons nodig! (en toegegeven, wij hen ook 😉 want we doen dat gewoon heel erg graag… maar dat is waarschijnlijk een open deur intrappen 😉 )