You can’t ride the Tour de France on mineral water. (J. Anquetil)
Reikhalzend uitkijken
Routine is iets waar we het liefst zo ver mogelijk van af blijven. Toegegeven, volledig verstoten leven van dagelijks, wekelijks of jaarlijks herhalende gebeurtenissen is – uiteraard – niet mogelijk.
Zo zijn er van die jaarlijkse terugkerende evenementen waar we zelfs enorm naar uitkijken. De bekendmaking van de ritten van de Tour de France is er zo een van.
Vol spanning speuren we telkenmale opnieuw tussen de ritten of er geen rit tussen zit die op redelijke (hoewel dit bij ons een heel rekbaar begrip is 😉 ) afstand van ons ligt. Is dat zo, wordt die dag met stip aangeduid in onze agenda !
Are you R’Eddy ?
We hadden al verschillende keren de ‘chance’ dat de TdF op slechts een boogscheut van Kortrijk passeerde. En dit jaar was het opnieuw prijs. Met een Grand Départ in Brussel ter ere van het Icoon Eddy Merckx, kon het niet anders.
Ride as much or as little, or as long or as short as you feel. But ride. (E. Merckx)
Nee, Brussel zelf zou het niet worden, veel te druk. Geef ons maar een of ander dorpje waar we tussen de locals kunnen verdwijnen; waar we ergens tussen onder de bomen het hele circus kunnen aanschouwen, al wachtend op die luttele 10 seconden dat de renners passeren.
En wachten zouden we beslist moeten doen. Er zijn nog zekerheden in het leven. Dat staat vast.
Dit jaar stonden we in het Waalse dorpje Edingen (Enghien). Ergens net buiten de dorpskom konden we een plaatsje vinden met wat schaduw, een streepje gras om ons neer te vleien en waar we het spektakel vanop de eerste rij konden meemaken.
En dan begin the waiting game.
Brood en Spelen
De obligate publiciteitskaravaan die ongeveer een uurtje voor de koers uitrijdt, zorgt al voor een eerste vertier. En ja, er worden snoepjes, sleutelhangers, stickers, petjes, … noem maar op, over het publiek uitgestrooid. En ja, de ene grabbelt en hamstert al wat meer dan de ander. Niet erg. Dit is des mensens; maakt allemaal deel uit van het spektakel. Brood en spelen, nietwaar?
En die reclamewagens. met op hun rug steevast enkele mega-boxen waaruit ophitsende muziek de straten in gejaagd wordt… wat een lust voor het oog (en oor). Eigenlijk kijken onze jongens nog het meeste uit naar de Vittel-wagen; nee, niet voor de gratis flesjes die je mogelijks kan scoren maar wel voor de verfrissende nevel die zij over het publiek spuiten. Za-lig.
Daar zijn ze !
Wanneer de karavaan gepasseerd is, zoeken de locals de koelte van hun huis op en komen pas terug buiten wanneer de helikopters in de verte te horen zijn. Die helikopters zijn inderdaad de voorbode voor hét aankomend moment suprême. Dit is het startschot om iedereen terug in stelling te brengen, de fotocamera’s worden bovengehaald; de stoeltjes dicht geplooid; plekjes aan de nadar terug ingenomen. Iedereen maakt zich breed om de renners als eerste te kunnen zien. Ook al zitten we niet zelf op de fiets, de adrenaline giert door ons lijf. Kortom iedereen maakt zich op voor die 10 seconden rennen-plezier.
Je kan het noemen zoals je wil, maar het is fenomenaal. Koers is nu eenmaal een heel toegankelijke sport. Op slechts enkele meters van de voorbijrazende auto’s van de koersdirecteurs, van de verzorgers, de segafredo’s, de quicksteps, de lotto’s, noem maar op. Tijdens die enkele minuten lijkt het of je deel bent van heel het circus. Koers is religie, nietwaar.
Maar dan, dan zoeven de koplopers langs je heen, gevolgd – al dan niet op enkele secondes of minuten – door de buik van de koers, het peloton.
Vol bewondering blijven we staan tot zelfs de bezemwagen gepasseerd is.
En dan is het over. Klapstoeltjes en knapzakken op de rug en terug naar huis om op de tv de finish te zien en enkele uren laten.. inderdaad Vive le Vélo #sorrynotsorry. Hier genieten we evenveel van als eender welke andere uitstap.
Was it worth the wait ?
Hell Yeah, al dat wachten hebben we heel graag over voor die 10 seconden. Het is nooit de bestemming alleen die telt, maar evengoed de reis er naar toe.
En ja, ooit zullen we eens de Tour de France volledig meereizen. Lijkt ons subliem.
A win is a win. Only you can win normally or you can win with panache.
tip:
- zoek een idyllisch plaatsje net buiten een dorpskern; Café’tjes hebben toiletjes, nietwaar…
- zoek een plaatsje waar er dichtbij een supermarkt is. Een vergeten drankje of hapje is zo snel opgelost. Want… nee, tijdens het wachten moet je echt geen terrasje doen. Dan is het kamperen op dat ene plekje de boodschap;
- neem enkele plooistoeltjes mee. Klinkt misschien banaal of stom maar je rug en je voeten zullen je dankbaar zijn;
- neem een hapje en een drankje mee (maar niet te veel – niet nodig)
- zo een waterverstuiver is ook altijd een hot-item
- kijk voordien waar je je auto kwijt kan, neem desnoods een plooifietsje mee.
- vertrek op tijd !
- Hou de timing van de tour in de gaten
- gewoon doen !
Kunnen jullie dit spektakel aan jullie voorbij laten gaan?
