Latem
Wie Sint-Martens-Latem zegt, zegt Latem, zegt groen, zegt rust, zegt Leie en – geef toe – zegt ook kasten van huizen.
Maar Sint-Martens-Latem is ook het dorp (voor ons West-Vlamingen toch) net over de grens van West- naar Oost-Vlaanderen waar menig schilders in de 19 de – begin 20ste eeuw hun toevlucht en inspiratie zochten in de in het groen gevonden rust.
Het is in dit schildersdorp dat het expressionisme van, onder ander, George Minne, Valerius de Saedeleer, Gustave Van de Woestijne, Albert Servaes en Frits Van den Berghe, haar wortels vindt. Ook Albijn Van den Abeele vond er tijdens zijn late schildersroeping de nodige inspiratie.
Het is in de voetsporen van deze laatste dat we tijdens de 9 km lange Albijn Vandenabeelewandelroute wandelden.
Albijn Van den Abeele, Wie?
Toegegeven, we hebben wel al wat werken gezien van de leden van de Latemse School, maar eigenlijk hadden we nog niet echt gehoord van Albijn Van den Abeele. Deze wandeling leek ons dan ook de uitgelezen gelegenheid om eens kennis te maken met deze meester.
Albijn leefde in de 19de eeuw en maakte op 45 jarige leeftijd een carrière-switch. Van schrijver werd hij schilder; van de pen naar de penselen dus. Hij schilderde vooral natuurgetrouwe landschappen en was een grote inspiratiebron voor Valerius De Saedeleer, die we dan weer kennen van onder andere het Kunstuur in Mechelen.
Latemse Molen
De wandeling begint aan de Latemse Molen waarvan de oorspronkelijke versie uit de 14de eeuw dateert (nee, niet de versie die er nu staat) en die eigenlijk tot de Gentse Sint-Baafsabdij behoorde.
Via de dorpskern van Latem bracht het begin van de wandeling ons naar de woningen van onder andere Albijn Van den Abeele, maar ook van Leon De Smet. Idyllischer kan natuurlijk niet. Hun woonhuizen op zich zien er al schilderachtig uit. Dat beloofde voor de rest van de wandeling.
Moeder Aarde
Een kluwen van kleine straatjes en steegjes leidde ons verder naar wat misschien wel hét zicht van Sint-Martens-Latem genoemd kan worden: de prachtige bocht van de Leie met zicht op het oude gemeentehuis, de Sint-Martinuskerk maar ook het bronzen beeld Moeder Aarde I van de Kortrijkse kunstenares Ann Deman (en ja, Moeder Aarde II ligt inderdaad aan de Leieboorden hier in Kortrijk).
Latemse Meerschen
Met een lekker ijsje in de hand en met de Leie aan onze rechterkant, wandelden we rustig verder richting het natuurgebied van de Latemse meersen. Dit natuurgebied wordt doorkruist door de meanderende oude Leiearm. Dit is misschien wel het mooiste stukje van de wandeling. Prachtige uitgestrekte biljartvlakke weides met grazende kuddes schapen, afgeboord door dichte bosjes waar deze oude Leiearm opnieuw tussen en onder stroomt.
Genietend van dit stukje groen konden we ons perfect voorstellen dat de schilders van de zogenaamde Latemse school (scholen) hier een bron van inspiratie konden vinden.
Een heerlijk rustig plekje in de natuur dus.
Huizen kijken
Daarna keert je gestaag terug naar het beginpunt van de wandeling. De terugtocht gaat voornamelijk door de aaneensluitende woonwijken waardoor het eerder een rondje ‘huizen kijken’ lijkt. Minder iets voor ons want onze voeten verkiezen op zo een wandeling eerder de bospaden in allerlei vormen en maten, boven verharde – niettemin mooie – wegeltjes.
Aanrader?
Tuurlijk ! Is niet elke plekje in ons land – en bij uitbreiding op deze aardkluit – de moeite waard om er eventjes te gaan. Tuurlijk dat.
En niemand zal kunnen ontkennen dat dit natuurgebied, een stukje natuur is dat meer dan het bezoeken waard is. Misschien is het in dit eerder mondain aanvoelende Sint-Martens-Latem wel wat moeilijker om de authentieke artistieke sfeer te vinden waar de leden van de Latemse Schilderschool zo bedreven op zoek naar waren, maar die sfeer kan je dan weer beslist vinden in de verschillende musea die aan deze leden gewijd zijn en die her en der in deze buurt verspreid staan. Een leuke combinatie dus.