Negenduust
GENT, postcode 9000, negenduust dus, is een stad die uitpuilt van de musea en bezienswaardigheden. De bewogen geschiedenis van de Artevelde stad heeft veel van deze historische monumenten gebaard die we tot ons grote geluk nog steeds kunnen bezoeken. Vorig weekend hadden we twee historische hotspots op onze radar gezet: het indrukwekkende Gravenkasteel en dito Belfort!
Met een geluidshuis in de hand, komt men door gans het land 😉
Zoals wel vaker, begon onze uitstap ook deze keer in de auto. Gewapend met het spannende en bij momenten hilarische luisterverhaal Johanna en het Gravensteen, van het Geluidshuis bolden we richting de samenvloeiing van Schelde en de Leie (of correcter gezegd de Leie en de Lieve).
De toon van de uitstap was dan ook meteen juist gezet.
Kasteel in de stad
Het Gravensteen behoeft geen intro. Punt.
Dwalend in de gezellig kronkelende straatjes en steegjes van de stad van de stroppendragers, turend naar de talrijke pareltjes van graffiti her en der in de stad, doemde het kasteel plots voor ons op.
Inderdaad, midden in de stad staat het Gravensteen fier overeind. En het is niet zomaar een kasteel, maar de laatste in Vlaanderen overgebleven middeleeuwse burcht met alles erop en eraan: van het poortgebouw, de donjon, de grafelijke verblijven tot zelfs de latrines. Alles is er nog.
En al die stenen vertellen een geschiedenis om u tegen te zeggen! Zalig!
Oorspronkelijk opgetrokken door Boudewijn met de IJzeren hand (inderdaad, die die begraven ligt in de Sint-Pietersabdij), herbouwd door de illustere kruisvaarder Filips van de Elzas om uiteindelijk in de 15e eeuw te dienen als onderkomen van de Raad Van Vlaanderen.
Voor velen natuurlijk al min of meer gekende historie. Maar wist je dat er in de Industriële revolutie een spinnerij in de Donjon was ondergebracht én dat er niet minder dan 50 arbeidsgezinnen binnen de muren van de burcht woonden. Wedden van niet?
Hier gingen we dus naartoe.
Geschiedenisles met Wouter Deprez
Maar we waren niet naar Gent afgezakt voor een saaie geschiedenisles. No Way. (alsof geschiedenis ooit saai kan zijn…n.o.t. )
De reden waarom we hier halt hielden, was natuurlijk de vernieuwde rondleiding verteld door Wouter Deprez. En als Wouter iets doet, dan staat het er. Dan is het goed. De stand-up comedian die, net als zoveel West-Vlamingen aangespoeld is in Gent, doet wat hij het beste kan: een verhaal vertellen, doorspekt met zijn typerende fijne mopjes en pointes. Zijn woorden worden bovendien geflankeerd door tekeningen van Randall Casaer, en dat is ook geen pannenkoek.
Nummertje na nummertje kregen we het hoofse liefdesverhaal tussen Boudewijn en zijn Judith te horen; werden we meegenomen in de queeste van Filip van den Elzas naar het beloofde land maar kregen we evengoed een bijles over de top 5 van martelingtechnieken van weleer. Geen nood, gebracht door Wouter Deprez is alles dik ok. De vette knipoog waarmee hij alles vertelt, maakt alles zachter 😉 .
Skyline vol torens
Wie ons kent, weet het al.
Krijgen we bovenop een indrukwekkende locatie, een spectaculaire geschiedenis en een bijzonder onderhoudende audiogids, met een spectaculair uitzicht als kers op de taart, dan zijn we vree content.
En in het Gravensteen kregen we wel degelijk deze fameuze kers. Helemaal op het dak van de donjon, kregen we een 360° panorama over Gent. Een adembenemend zicht op Gent.
Stop 2 – het Belfort
Nog zo een historische plek in Gent waar je getrakteerd wordt op een top-zicht over Gent, is onze tweede stop.
Pal in het centrum van de stad, tussen de Sint-Baafskathedraal en de Sint-Niklaaskerk, en met de stadshal aan de voeten, staat het 95 meter hoge Belfort; ook een site van Historische Huizen Gent.
Dit zijn ook ineens de drie torens die de skyline van de stad mee vorm geven.
Secreet
Nee, dit was niet het eerste belfort dat we bezochten, maar best wel een indrukwekkend bouwwerk. Het bezoek start in het secreet, de kelder dus, waar niets minder dat de stadsrechten van de stad lange tijd bewaard werden… Toch tot Keizer Karel deze in de 15de eeuw in beslag nam omdat die warse Gentenaars weigerden de zoveelste belasting te betalen.
Wind
Tijdens het bezoekje aan de drie bovenliggende verdiepingen, hebben we het geweten dat het een winderige dag was. Terwijl we ondergedompeld werden in de ambacht van de klokkenmakerij, schrokken we bij momenten dat de wind zo beangstigend hard door de spleten en kieren van het Belfort blies. Nee, echt bang waren we niet. Het Belfort staat er al zolang… een beetje wind kan het wel verdragen en inderdaad, het gaf natuurlijk geen krimp.
Via dé beroemdste klok van Gent, klokke Roelant en de uurwerkkamer met de gigantische speeltrommel, kwamen we uiteindelijk bij hét uitzicht over Gent.
Simpel was het niet door al die wind. Maar toch was het volle bak genieten van dit zicht op het zonovergoten Gent!
Terug naar beneden
Naar beneden… dat moest met de trap. En dat was er eentje die best bij het gebouw paste: schots en scheef, afgesleten door de vele passages; van eindeloos rechtdoor tot eindeloos draaiend. We waren wel heel blij dat we de klim niet via dit trapje moesten doen maar dat we hiervoor de lift konden gebruiken…
Beide sites zitten dus, net als de Sint-Pietersabdij, onder de beschermende rok van Historische Huizen in Gent.
We gaan zeker eens terugkeren om de rest van het lijstje te bezoeken, want dit smaakte zeker naar meer!
Ook in Gent:
