We komen op dreef.
Museumbezoek nummer 3 was er eentje dat ook al lang op onze lijst stond: Het museum Mayer van den Bergh. Gelegen in het hart van Antwerpen, gevleid tegen de talloze hippe kledingwinkels die de metropool zo aantrekkelijk maken.
Wij kwamen niet shoppen, hell no, maar we hadden nood aan een beetje klassieke Vlaamse schoonheid, (enfin, les excuses sont là pour s ‘en servir 😉 ).
We gingen dus richting de Lange Gasthuisstraat in Antwerpen, weliswaar niet nadat we eerst netjes onze tickets online gekocht hadden om coronaproof te kunnen starten (online kopen is hier – in tegenstelling tot gisteren– wel een must).
Op zich verliep dit alles heel vlot, al liepen we in het begin wel wat verloren in de audiogids. De audiogidstoestellen van het museum worden namelijk niet uitgereikt maar je kan de audiofragmenten wel op je eigen smartphone downloaden. Helaas kon dit enkel voor de tijdelijke tentoonstelling en niet voor de vaste stukken.
Fritz
Voor we verder gaan, moeten we toch even de loftrompet steken voor Fritz Mayer van den Bergh, de man waar alles mee begon.
Een jongeman uit Antwerpen uit het einde van de 16de eeuw die goed in de slappe was zat, en die vooral een ongelooflijke fascinatie had voor kunst. Heinde en verre ging hij op zoek naar de mooiste schilderijen, beeldhouwwerken, medaillons, en andere kunstwerken. Alles bracht hij samen in het hart van Antwerpen. Nadat hij veel te vroeg het tijdelijke voor het eeuwige wisselde, was zijn collectie eigenlijk zo goed als klaar om te delen met de leerlingen van de academie en met het grote publiek… Zijn moeder maakte uiteindelijk zijn levenswerk af.
En zo is er al bijna 100 jaar dit fascinerend museum!
500 jaar terug in de tijd
Eenmaal in de eerste zaal waanden we ons plots 500 jaar terug in tijd. Alles ademt daar de schitterende 15de eeuw uit: landschappen, portretten en de stillevens hangen zij aan zij om bewonderd te worden. Maar ook het hele gebouw kan je beschouwen als één grote tijdscapsule waar je doorheen wandelt.
Kamer na kamer kregen we een volgend schepje meesterwerken binnen. Dit gaat van werken van de multigetalenteerde Quinten Massijs (je weet wel, de man van dat putteke… ) (weetje: soms lees je Massijs maar vaak ook Matsijs… het kan beide. Straf hé!), een collectie pleurants die zo uit het Bourgondië van Filips de Goede komt of een doek over de volkstelling in het heel Vlaamsche Bethlehem van Pieter Bruegel de Oude. Heel indrukwekkend allemaal.
Suske en Wiske
En toen kwamen we eigenlijk bij het topstuk van het museum!
Aan de kinderen hadden we tijdens de doorrit al een hint gegeven. Dit doen we wel vaker. Het brengt hen meteen al in de stemming en het maakt het bezoek aan een museum toch plots voor hen veel spannender wordt ;-).
Dit keer mochten ze zeker op voorhand weten waar het nu over zou gaan. We staken dus snel de Sus en Wis klassieker “De dulle griet” in hun handen. Kan je je voorstellen dat Willy Vandersteen ook dit werk ooit zag? Een personage om schrik van te krijgen dat zo uit het schilderij kan springen. En als je het beeldverhaal gelezen hebt, dan zal je merken dat dit zeer goed vertaald werd naar deze strip.
De kinderen waren dus voorbereid. Ze waren dan ook behoorlijk gefascineerd toen ze het werk voor hun neus zagen hangen. Missie geslaagd!
Terug naar het schilderij: het is best wel een groot werk, waar je naast de furie in het harnas zeer veel kleine en grote apocalyptische tafereeltjes in kan ontdekken! Hiervoor werden we zeker geholpen door de audiogids. Prachtig.
Steeds adembenemend om weer voor een topwerk te kunnen staan.
Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen
In de laatste kamer kwamen we een onverwachte parel tegen. Een schilderij dat zijn gelijke niet kent: de Madonna van Jean Fouquet. Onverwachts, inderdaad. We gingen er namelijk van uit dat dit ergens in het Museum van Schone kunsten op het Zuid lag te wachten op de heropening van dat andere museum.
Dit is dus de Madonna waarnaar de titel van de tijdelijke tentoonstelling Madonna ontmoet Dulle Griet verwijst.
Vanaf het moment dat onze ogen op dit prachtwerk vielen, was duidelijk dat dit werk er met kop en schouders boven uitsteekt: de kinderen keken verwonderd naar het paneel. Nee, dit komt niet door de merkwaardige plaatsing van de borsten (al zorgde dat wel voor algehele hilariteit), maar wel door de onverwachtse moderne look die het schilderij uitstraalt: de intens blauwe en rode meute engelen die de Madonna flankeren (meer bepaald rode Serafijnen en blauwe Cherubijnen). Straf dat een werk met zo een grote kleurvlakken uit de 15de eeuw stamt. Echt een werk waar je gewoon een tijdje naar moet staren.
Conclusie
Museum Mayer van den Bergh bezit een absolute topcollectie, eentje die je bij wijze van spreken enkel in het buitenland zou kunnen bijeen harken. Maar het is vooral een collectie, meer dan een museum. Dus als starter niet echt aan te raden, maar wel een super museum om de talrijke brugjes te leggen naar alle andere mooie plaatsen uit het Vlaamse erfgoed. Echt een plaatsje waar je af en toe op retraite zou moeten gaan om de schoonheid te herontdekken.
