Lockdown
We zien ons bij de eerste vage maar toch zekere berichten van een tweede lockdown nog zitten, onszelf afvragen wat het zou worden. Hopen dat we niet weer ‘veroordeeld’ worden tot het rondtrekken binnen een straal van ‘tot daar waar je met de fiets geraakt’. We noemen onszelf nu eenmaal niet echt sportief en die té kleine fietsen voor 2/5 van het gezin (je weet wel, stockbreuk bij de Decathlon) deden ook niet veel goeds… dus écht ver geraakten we niet.
De eerste berichten van eind oktober waren voor ons een ware opluchting: én je mocht overal naar toe én de musea bleven open. Musea en exposities zijn voor ons wat een sportwedstrijd of een concert voor iemand anders is. Natuurlijk vonden we het heel erg voor zij die door het wegvallen van hun concert of wedstrijd gefnuikt werd in de mogelijkheden om positieve energie op te snuiven in hun vrije tijd.
Ieder zijn ding. Maar voor onszelf zagen we toen echt nog een uitweg want was het dan ook niet logisch dat de musea openbleven? Ze hadden zichzelf in de eerste lockdown toch echt wel heruitgevonden. Via een onlinereservatie werd het aantal bezoekers per tijdsblok perfect gelimiteerd en gemonitord. Van stylussen, handschoenen, en ontsmettingsgeldispensers allerhande, alles om het bezoek coronaproof te houden werd op de museumvloer voorzien. En ja, we spreken uit ondervinding*. In geen enkel museum of variante plek hadden waren er steken laten vallen.
Tarara
We stelden ons dus geen verdere vragen en twijfelden er niet aan dat de federale maatregelen dit ook zo zouden bevestigen. Tarara. Draaide dat even anders uit.
Maar we zijn ondertussen – net als iedereen – kampioen in het flexibel zijn en in het zoeken naar oplossingen. We zochten uit hoe en waar we onze uitlaatklep toch nog zouden kunnen vinden. En die zoektocht was verbazing simpel. Echt waar!
Op naar de stad
Al gauw hadden we het gevonden. We beseften namelijk dat we steeds naar een stad gaan om een museum, een expo of een memoriaal te bezoeken maar al te vaak vergeten om de stad écht te bezoeken. Door de sluiting van de museumdeuren, werden we niet verleid om toch maar ergens – hoe kort ook – eens binnen te springen. Tijdens deze tweede lockdown zouden we naar verschillende steden trekken om deze (nog) beter te leren kennen. We hadden dus een plan.
Kiekenfretters
En natuurlijk kon onze prachtige hoofdstad niet ontbreken. Brussel, de stad van de Kiekenfretters, van de Ketjes of Zinnekes. Brussel, de stad van Manneke Pis, Jeanneke Pis maar ook Zinneke Pis. Brussel, de stad van zoveel wijken, evenzovele sferen, functies en werelden.
We kozen ervoor om in het centrum van de stad te beginnen. Logisch toch. We gingen rechtstreeks naar het hart van het bruisende Brussel. Kiezen is natuurlijk verliezen want al wandelend alle wijken doorkruisen op één enkele dag, laat staan in één enkele wandeling is simpelweg onbegonnen werk. Moet je ook gewoon niet willen proberen. Niet afjagen of afhaspelen. Daar is het ons nooit om te doen. ‘Er gewoon eens geweest te zijn’ is echt nooit ons doel. We willen iets beleven, ervaren, herinneringen maken, quality time sprokkelen. We zagen het dan ook meteen zitten!
Stripfanaten
Als fervente striplezers leek het dan ook een evidentie om als eerste wandeling de ‘striptour’ er uit te pikken (kijk hier maar eens). Deze tour van ongeveer een 10 km zou ons meenemen langs heel wat stripmuren doorheen het centrum van de hoofdstad. En centrum betekent hier de gezellige straten rond de grote markt, de restaurantsteegjes rond de Rue des Bouchées (wat leeg, echt heel bijzonder is), het Martelarenplein, noem maar op, om dwars door de Marollen te eindigen. Als we eventjes praktisch willen zijn, geven we hier nog mee dat we parkeerden in de Albertineparking. Lekker makkelijk en leuk. In andere tijden moet je zeker eens in de Koninklijke Bibliotheek binnengaan om op het dakterras een koffietje te drinken. Best een speciale plaats.
Spuuglelijke publiciteitsborden
Wist je trouwens hoe de stripmuren ontstaan zijn? Wel, in de jaren 1990 had Brussel zo ongelofelijk genoeg van die spuuglelijke publiciteitsborden die de gevels van panden verpestten. En met het verbod op dergelijke panelen, kwam de beslissing om die daadwerkelijk van de gevels te halen. Maar het is net als met het na jaren weghalen van een schilderij van de livingmuur. Wat rest, is een opvallend leeg kader dat er eigenlijk in werkelijkheid niet meer is maar waar je niet naast kan kijken. En toen kwamen ze in onze hoofdstad op het lumineuze idee om die lelijke plekjes van de stad op te vrolijken met gigantische muurschilderijen van – hoe kan het ook anders in ons striplandje – bekende stripfiguren. Fantastisch toch. Zoveel jaren dat de eerste, zijn er ondertussen al op een 60-tal plekjes in de stad hele mooie gevels te zien. Van de Daltons, over Suske en Wiske, tot Guust Flater.
Naarstig speuren
We begonnen heel naarstig naar de eerste stripmuren te zoeken. Je kent dat wel, je doet een wandeling waar je bepaalde dingen moet zoeken, de stripmuren dus, waardoor je vaak alleen maar oog krijgt voor dat wat je zoekt. Maar dit gebeurde – gelukkig – niet op deze wandeling. En eerlijk, het is ook onmogelijk om enkel oog te hebben voor die muren.
Al snel verloren we onszelf in het bewonderen van ontelbare figuren van de rich (allé niet altijd zo rich) and famous in de gevel van het indrukwekkende Brusselse stadhuis, en slenterden met alle plezier in de aanliggende übergezellige straatjes. Het prachtige smeedwerk met dito gebouwen in de Chambon wijk was ronduit verbluffend. Tot onze verbazing ontdekten we, door even af te wijken, het o-zo bekende Martelarenplein. We gingen door straten met tot de verbeelding sprekende namen als Hooikaai, Kalkkaai, Timmerhoutkaai Brandhoutkaai of Baksteenkaai. Op het Sint Katelijneplein begrepen we meteen waarom Jacques Brel hier zo lyrisch over zingt. En als je er nog nooit geweest bent, moet je zeker ook eens door de Marollen laveren. Zelfs met gesloten antiquariaten, cafétjes en restaurants, kan je ook in deze stadswijk enkel maar een gezellige sfeer opsnuiven. Zoveel mooie plekjes die we ontdekten en herontdekten. Te veel om op te sommen.
En die muren?
Hebben we de stripmuren nu gezien? Ja hoor, maar zij waren lang niet het enige wat we zagen. Je zou kunnen zeggen dat we de Striptoer enkel als leidraad gebruikten maar we die draad heel geregeld wat vierden om ook van zoveel andere pareltjes te genieten. Misschien maar best dat wij die leidraad hadden, anders waren we misschien nog niet thuis. 😉
Conclusie
Moet het nog gezegd… we zogen met alle plezier Brussel in onze longen. Tuurlijk, Brussel is inderdaad de stad van de familie Pis maar is zo-veel meer!
We zeggen dus heel graag: Bruxelles, ma belle, tot zeer snel!
En op de terugweg? Tja, dan schalde Jacques Brel door de autoradio (wat zouden we toch doen zonder Spotify 😉 )
HIER vind je nog wat ideetjes om in Brussel te ontdekken als de deuren van de musea terug wagewijd openstaan. Maar tot dan genieten we met volle teugen van de straten en steegjes 😉 .
* Even over het ‘*’. Het sterretje dus.
We kunnen niet genoeg benadrukken dat wij enkel eerlijke en oprechte reviews geven. Een museum of locatie waar je hier over leest, is dus bij definitie (waw, hoe gewichtig klinkt dat niet 😉 ) door de selectie geraakt en heeft ons bijzonder geraakt. Dat kan op verschillende manieren zijn: de inhoud; de locatie; de gedrevenheid van de mensen achter het loket, de suppoost, en de souvenirshop en al diegene die achter de schermen keihard werken om ons een onvergetelijk bezoek te geven, noem maar op.
Vergeef ons dus als we laaiend enthousiast of uitermate positief zijn en ons misschien soms wel vergalopperen in de superlatieven. Maar als iets top is, schrijven we er over, als iets niet goed is, zwijgen we erover. (#sorrynotsorry)
Pas op…. als iets nog niet op de site verschenen is, wil dat natuurlijk lang niet zeggen dat we het niet goed vinden. Misschien zijn we er gewoon nog niet geraakt. Want, ja, ook dat gebeurt. We zijn al op veel plaatsen geweest maar nog niet overal. Stel ons gewoon de vraag en wij zullen gerust ons mening geven maar dat hoeft niet op dit podium te zijn maar kan gerust in de beslotenheid van de coulissen.
En zijn we er nog niet geweest, dan zetten we het beslist om ons lijstje en zie je hier wel verschijnen.
Leuk hè die striptour !!
Ja super he! Brussel is zo mooi!