Waarom niet eens een kunstgalerie binnenspringen? Wij deden het in Roeselare!
coup de foudre
Het kan soms raar gaan.
Ergens in de voorbije weken kwamen we op Instagram enkele foto’s van een magnifiek industrieel gebouw tegen. Het waren foto’s van een knappe achterbouw van wel 3 verdiepingen met een pra-chti-ge art deco balustrade. We waren er onmiddellijk weg van!
Bleek dat er in dit gebouw een kunstgalerie huist én dat die galerie (ne9enpuntne9en) – voor ons vanuit Kortrijk – echt niet ver lag.
Tja, dan moesten we er toch eens gaan piepen, niet.
warme ontvangst #welike
Nog niet helemaal binnen, werden we onmiddellijke hartelijk verwelkomd door de gepassioneerde eigenaar. Hij was net bezig was een nieuwe reeks werken eigenhandig op te hangen. Zo hebben we het graag, geen gewone verkoopgalerie waar het risico op platte verkooppraatjes niet onbestaand is. Nee hoor, het is de galeriehouder die vol liefde en gedrevenheid honderduit over de werken én de kunstenaars achter te werken vertelt. Zelf noemde hij het een uit de hand gelopen hobby… #welike !
Het is een beetje zoals die leerkracht die iedereen in zijn schoolcarrière eigenlijk moet gehad hebben; namelijk die ene (hopelijk meerdere) begeesterde juf of meester die zijn vuur en passie voor zijn vak in het bloed van de leerlingen subtiel maar zeker kan doen stromen. Ook wij raakten getriggerd om bij thuiskomst verder uit te pluizen wie die of die tot dan voor ons onbekende kunstenaars dan wel zijn.
We kregen er zelfs ineens een stevige reisgoesting bij. De intrigerende verhalen over de Spaanse kunstenaar Antoni Tàpies, doen ons namelijk meer dan een beetje hunkeren om richting zijn musea in Barcelona of Madrid te trekken.
en zo gaat het dan…
En het gebouw dan….
dat blijkt een vroegere bonneterie te zijn uit 1926. Maar dat verhaal was ondertussen ondergeschikt geworden aan de kunst.
Zo zie je maar. We kwamen voor het gebouw en werden uiteindelijk snel meegezogen in de poëzie van de kunst waar de galeriehouder zo prat op gaat.
Knappe collectie.
met tieners naar een kunstgalerie?
Zoals Pippi Langkous altijd scandeert: we hadden het nog nooit gedaan, dus denken we dat het wel ging lukken.
Met tieners kan je zeker eens binnenspringen in een kunstgalerie.
Waarom?
- Aanbod is bijzonder divers – zo hoppen de tieners van het ene onderwerp naar het andere
- er hangt – natuurlijk – veel minder dan in een museum wat misschien meer aansluit bij de kortere attentionspan van de tieners 😉
- De kunstenaars zijn soms minder gekend en zo wordt hun kijk op kunst nog ruimer
- Je stapt gewoon binnen en buiten zonder een ticketje te kopen. Zijn de tieners het beu, ben je geen geld aan een ticketje kwijt
- Het bezoekje duurt minder lang dan een museum. Het ideale moment dus om nog een stukje van de stad te ontdekken. (Wij sprongen nog eens binnen in de boekenwinkel ‘De Zondvloed‘. Je moet zeker eens tussen de koopjes in de kelder snuffelen… wij gingen niet met lege handen naar buiten.)
Het loont dus zeker eens de moeite op in een kunstgalerie (met of zonder tieners) binnen te springen. Kunst kijken moet niet altijd in een museum te gebeuren. En wie weet, vind je wel iets om dat ene lege plekje van je livingmuur op te vrolijken 😉
Deed jij dat al eens, zo binnenspringen in een kunstgalerie ?