When in Alsace-Lorraine … onze hotspots
Beladen streek
Als je een beladen streek in Frankrijk zoekt, dan heb je er hier wel eentje gevonden. Ja hallo…
Elzas-Lotharingen was eeuwen de knoop in het getouwtrek tussen Frankrijk en Duitsland (Pruisen) . Het is moeilijk in te denken hoe het is om het ene moment de Franse nationaliteit te hebben, en dan weer de Duitse om nadien terug de Franse te hebben. En dat het moeilijk was, werd op verschillende plaatsen duidelijk.
Maar als je denkt dat de situatie nu wat gesetteld is, vrees is dat je verkeerd denkt. Het is natuurlijk niet zo erg als in Noord-Ierland, maar hier en daar zie je toch graffiti waar om een zelfstandig Elzas wordt gesmeekt. Als toerist merk je er verder niet veel van, tenzij dat bepaalde locals je liever in het Duits, dan weer in het Frans aanspreken. Dus toch nog niet helemaal verteerd.
Maar dit terzijde gelaten mogen we niet vergeten dat het een prachtige streek is. Rij je door de streek,dan rij je dwars door de wijngaarden en heb je aan de ene kant de Vogezen en aan de andere kant het Zwarte Woud. Slecht is dat niet toch?
We nemen jullie dan ook heel graag nog eens mee naar de parels die wij ontdekten.
Waar verbleven we?
Het was eventjes zoeken om dé ideale uitvalsbasis te vinden. Zoals steeds wilden we een huisje vanwaaruit het een haalbare kaart was om de streek te verkennen. We vallen zekere niet moeilijk (of is dat een West-Vlaamse uitdrukking – mogelijks) maar we willen toch steevast een goed bed, een cosy zetel, een vaatwas (du-uh) en natuurlijk een werkende wifi (du-uh – onthaasten op dat vlak is nog niet aan ons besteed).
Wat we ook wel willen is een schoon uitzicht aan de ontbijttafel. En net dat maakt de zoektocht niet altijd even makkelijk. Maar voor wat, hoort wat. Dus na enkele avonden het internet afgeschuimd te hebben, vonden we onze perfecte uitvalsbasis in het Franse Barr. Vanop de flanken van de Saint-Odile, zouden we een prachtig zicht hebben.
En de beloftes bleken niet loos te zijn. Het uitzicht was inderdaad fenomenaal. En ja, ook de bedden, de zetel, de vaatwas én de goed werkende wifi kon worden afgecheckt.
We kunnen het huisje alleen maar aanraden. We vonden het hier.
Onze hotspots in de streek, right ?
***
COLMAR
Wie in de Elzas verblijft, kan niet voorbij aan de prachtige typische Elzasser vakwerkhuizen huizen. Je kent die wel, zo van die huizen waar geen enkele muur nog loodrecht staat en waarvan de gevels doorspekt zijn van de zichtbare houten gebinten.
Je kan veel soortgelijke stadjes bezoeken. We kozen voor een daguitstap naar het idyllische Colmar om daar in elk geval het museum van Bartoldi te bezoeken.
Op weg naar het museum struinde we door de wijk met de gepaste naam Petit Venice. Leuke kleine winkeltjes, met kasseien geplaveide steegjes en doorspekt met het water van de Lauch.
Na even de sfeer opgesnoven te hebben op de Markthalle, arriveerden we op onze bestemming: het museum van Bartoldi.
De naam van de man zegt misschien niet onmiddellijk iets, maar het is wel hij die het vrijheidsbeeld ontworpen heeft. Uiteindelijk blijkt dat die beeldhouwer een bijzonder begenadigd man was en dat het vrijheidsbeeld lang niet het enige en niet het mooiste beeld was dat hij gehouwen heeft. Dat laatste is natuurlijk kwestie van smaak. In elk geval stapten we bijzonder verrast uit het museum. Een aanrader dus.
***
STRAATSBURG
Deze stad wilden we absoluut bezoeken. Misschien wel door de link die we altijd tussen deze stad en de EU (lees: Brussel, waar we dit museum bezochten) maken. De polemiek rond deze stad was ons bekend, dus wij er naar toe.
Normaal bezoeken we een stad door enkele musea uit te pikken en ons verder te laten leiden door het lot. Hier pakten we het een keer anders aan. We vonden een wandeling van ongeveer een 6-tal km die ons langs de verschillende must-sees van de stad zouden brengen. En we hebben het ons niet beklaagd. We passeerden inderdaad langs prachtige plekjes en notoire gebouwen. Zo konden we de waterkering van Vauban bewonderen in de wijk Petit Paris, passeerden we aan het Palais Rohan en aan de kathedraal (die ons aan de buitenkant meer kon bekoren dan aan de binnenkant) of aan het Place Kléber.
De stad zoals we die we in de eerste lentezon leerden kennen, kon ons bijzonder bekoren. De stad straalt een gemoedelijke, gezellige sfeer uit. Heerlijk dus. We hadden gerust nog een paar uur op een terrasje van de zon en het gezelschap kunnen genieten.
Een bezoekje aan een van de musea zal voor een andere keer zijn. We gaan er zeker nog eens terug.
***
LA WANZENAU (FR) – MM PARC
Voor de liefhebbers… een gigantisch museum over de oorlog met gigantisch veel ongeziene voertuigen (tanks allerhande, vrachtwagens, motoren,.. en ja, zelfs een boot), kostuums, geweren,… Verrassend is ook dat dit museum, dat blijkbaar ook een afdeling in het Bulgaarse Varna heeft, een bijzondere collectie van het Bulgaarse leger heeft.
Een bezoekje meer dan waard.
***
BASEL (CH)
Omdat het ‘zo dicht’ bij ons huisje lag, wilden we ook eens snel naar Bazel gaan.
We dachten een stad vol kunst en cultuur te zien maar misschien hebben we net de verkeerde kant van Basel gedaan want echt begeesterd van de stad werden we niet. We zagen wel de bekende fonteinen van Tingeuly maar daar stopte het.
We willen de stad gerust nog eens een kans geven… alle tips voor deze stad zijn dus meer dan welkom.
***
WEIL AM RHEIN (D) – VITRA MUSEUM
Wie een beetje van schone design meubels houdt, kent het merk Vitra wel. Nee, we zijn geen trotse bezitters van een van hun werken maar die heb je niet nodig om er met naar te watertanden.
In het Duitse Weil am Rhein staat de fabriek en het bijhorende museum. Maar de site is zoveel meer. Je kan er in de magische flagshipstore verdwalen maar ook in het depot kennismaken met hun collectie van stoelen die de geschiedenis reeds ingegaan zijn als iconisch (en ja, er staat minstens 1 Belgische designer prominent te pronken).
Waar we ook door weggeblazen werden, was de tijdelijke tentoonstelling over de Indiaanse stedebouwkundig architect Doshi. Nooit gedacht dat een expositie over het ontwerpen van steden zo boeiende zou zijn; niet alleen voor wij grote mensen, maar ook voor de kinderen. Inspirerend !
Op de site zijn er ook enkele buiten activiteiten maar die lieten we aan ons voorbij gaan. Het was die dat niet bijster warm en met onze G nog half in de rolstoel konden we moeilijk in een spectaculaire glijbaan laten gaan.
Oh, btw… we hebben er ook heel lekker gegeten. Niet in het restaurant bij de store maar wel bij het Depot.
Of zoals die van ons zeiden… toch veel leuker dan IKEA…. Die van ons moeten duidelijk nog geen rekening houden met de prijs 😉
***
ROTTWEIL (D)
Rottweil wat? Rottweil wie?
Inderdaad. En toch is een ommetje naar dit Duitse dorpje een must-do. Waarom? Wel omdat hier sinds kort een gigantische toren staat. Niet zomaar een toren, nee. Het is de testtoren van Thyssen-Krupp; je weet wel, die van de liften. En in de testtoren doen Thyssen dus wat de naam zegt, ze testen er hun nieuwste liften. Nee, het is niet met een te testen lift dat je de bijna 250 m naar boven kan gaan; du-uh. Jammergenoeg zie je ook geen te testen liften maar niettemin, meer dan de moeite waard om eens tot daar te rijden. Het zicht is fe-no-me-naal.
***
SCHIRMECK – MEMORIAL
Nog een mooi uitzicht, maar dan met een museum aan verbonden, vonden we in Schirmeck.
Zoals reeds geschreven, ligt de wie-zijn-we en vanwaar-komen-we – vraag voor de inwoners van deze streek, bijzonder gevoelig. Net over de oorzaak van deze levensbelangrijke vragen, gaat het Memorial Alsace-Moselle.
Doorheen de verschillende oorlogen waar de streek mee te kampen heeft gekregen, wordt de bezoeker meegenomen in dit vraagstuk.
Het einde van dit museum is wat abrupt en onverwacht. Op het einde krijg je nog een deel over Europa. Dit deel was eigenlijk niet echt nodig. De rest was wel dik ok. En dat kan zeker gezegd worden over het uitzicht !
***
NATZWEILER – EUROPEES CENTRUM VOOR DE GEDEPORTEERDEN
Hier hebben we toch wel lang over nagedacht of we dit met de kinderen zouden bezoeken. Het is namelijk een van de beruchte concentratiekampen uit de WOII. Uiteindelijk hebben we beslist om het toch te doen. Je moet natuurlijk zelf uitmaken of je kinderen er klaar voor zijn.
Aangezien we al heel wat sites over de oorlog(en) bezocht hebben en we hierbij steeds de nodige duiding proberen te geven, dachten we dat we dit ook wel zouden kunnen doen. Uiteraard behoeden we hen voor de gruwel van de oorlog. Dus nee, we lieten hen niet alles zien. Zo vroegen we bij het onthaal welke onderdelen niet voor kinderogen bestemd waren. Deze hoeken van het museum lieten we dan ook links liggen. Natuurlijk kwamen de vragen naar het waarom van het overslaan van deze passages. Dus ook hier gaven we de nodige uitleg.
En zo kwam het dat we uiteindelijk op deze reis ook een zwaar te verteren stukje hadden. Maar iedereen was unaniem bij het buiten stappen. Blij is hier een verkeerd woord; maar we vonden het goed dat we de site bezocht hadden.
In de wagen terug was het wat stiller dan anders maar zoals onze oudste het correct samenvatte, het leven is geen ponykamp dus ook dit hoort bij het verleden en mogen we nooit vergeten.
OH JA… en wat onderweg?
Wie ons een beetje kent, weet dat het voor ons bijzonder moeilijk is om van punt A naar punt B te rijden zonder op deze route ook iets te bezoeken. Het is moeilijk, zoniet onmogelijk… #sorrynotsorry….
Dus ook deze keer werd de rit heen en de rit terug doorgeknipt en werden volgende extra’tjes bezocht.
***
GRAVELOTTE
De Duits-Franse oorlog van 1870 is een oorlog die deze streek bijzonder getekend heeft. Net daarom wilden we een bezoekje brengen aan dit museum.
***
VERDUN
Verdun stond al lang op onze bucketlist. Misschien net daarom dat we niet het echte ‘waw’ en ‘ooo’ gevoel kregen. Misschien wel bij het memoriaal maar jammergenoeg niet bij het museum.
Toegegeven de site van het memorial is indrukwekkend. Je wordt nog steeds stil bij de aanblik van eindeloze kruisjes voor ongeveer 150.000 gesneuvelde soldaten. Niet alleen het centrale monument verdient een bezoekje.We werden misschien nog wat stiller aan het monument voor de gesneuvelde moslims aan de ene kant van het centrale gedeelte, en het monument voor de Joodse gesneuvelde soldaten aan de andere kant, Symbolischer kunnen deze monumenten niet liggen.
We gingen ook naar het relatief nieuw museum gelegen op de flank van het slagveld. Dit museum blies ons helaas niet omver. Wat er te zien was, is wel in orde maar er is niet echt een lijn in het museum. Het is een beetje van alles waardoor je er een beetje verloren in loopt.
Heb je al andere musea over de WOI bezocht, is dit museum niet echt een meerwaarde. Wil je daarentegen een eerste kennismaking met de oorlog, dan kunnen we wel enkele andere musea aanraden.
EN NU?
Heel simpel… op naar de volgende vakantie. Wat had je gedacht … 😉
Nog even een kaartje: