Wandelen dwars door het Eilandje – Antwerpen

De lichtjes van de Schelde

Dat we altijd wel te vinden zijn voor een uitstapje naar Antwerpen, staat niet ter discussie. Het feit dat de roots van de papa-hier-in-huis in deze sinjorenstad liggen, zal hier wel iets mee te maken hebben.

Maar zelfs mocht dat niet zo zijn, dan nog was Antwerpen wel een stad waarvan de lokroep ons op geregelde tijdstippen wel in zijn greep zou krijgen. Antwerpen is en blijft een boeiende stad, vol geschiedenis, vol superinteressante musea, met leuke verborgen en minder verborgen plekjes, én met water.

‘Een stad met water’; het is iets bijzonders. Het water zorgt er voor dat er steeds weer een punt van herkenning en oriëntatie is. Het geeft iets vertrouwds. Allé, dat vinden wij toch. Het lijkt voor ons in elk geval dat een rivier, meer of stroom de plattegrond van de stad beter laat lezen.

En water brengt rust. Turen naar de kolkende baren die zich langzaam losrukken van de verder varende containerschepen, brengt instant rust. Hetzelfde kan gezegd worden van de ontelbare lichtjes van de linkeroever of van de nooit slapende haven. Vreemd misschien want je hoeft je maar 180° om te draaien om onmiddellijk terug pal in het bruisende gewoel van de stad te staan. De lichtjes van de Schelde, het is toch wat.

Havenhuis

Net voor de musea terug open mochten, was het weer zover. De lokroep kreeg ons in zijn greep.

We kozen er voor om de wagen niet zoals gewoonlijk op linkeroever te parkeren om dan de stad binnen te vallen via de o-zo mooie Sint Anna-voetgangerstunnel (moet je zeker ook eens doen) maar wel om een plekje te zoeken in de buurt van het Havenhuis.

Dit Havenhuis was onze bestemming; daar wilden we wel eens naartoe. Toegegeven, voor het in 2016 geopende onderkomen van de verschillende diensten van het Antwerpse havenbedrijf, heeft de Iraakse architecte Zaha Hadid, toch iets speciaals uit haar mouw getoverd. Je moet er sowieso wat aan wennen. Oud en nieuw combineren, is niet altijd een evidentie of gepast. Hier dus wel. Woorden als fenomenaal en indrukwekkend zijn nog maar enkele woorden die de lading dekken. Bovendien zit de glazen bovenbouw bovenop het oude brandweergebouw vol symboliek. En dit maakt het geheel natuurlijk nog impressionanter.

We wilden deze nieuwe landmark van Antwerpen wel een van dicht bij zien. En eenmaal we eronder stonden, kwamen – hoe kan het ook anders – de ooo’s en de aaa’s als vanzelf.

Op naar het schipperskwartier

Naar Antwerpen gaan om enkel naar het Havenhuis te gaan kijken, is – hoe fascinerend ook – een beetje niet ‘ons’. We besloten bijgevolg al snel om flink de aanwijzingen van onze eigen ‘Antwerpenaar’ te volgen en om op zijn wenken hier en daar een straatje links of rechts in te slaan en zo het Noordelijke deel van de stad te verkennen.

Het Droogdokkenpark, het Suez-, Willem- en Bonapartedok, het Kerkschip Sint-Jozef, het fraai opgewaardeerde Eilandje, het ‘warme’ Schipperskwartier, het eens zo beruchte Falconplein, het pareltje van de Carolus Boromeuskerk met de lekker gezellige straatjes, het putteke van Quinten Matsijs aan de Onze Lieve Vrouwekathedraal, Nello en Patrasche, de verborgen steegjes van de Vlaaikensgaai, enzovoort, enzoverder. Al dat moois kwamen we tegen.

En eenmaal terug aan de Schelde sloten we de wandeling af tussen de oude havenkranen aan Rijnkaai en Waagnatie. Perfecte afsluiter van een zalige wandeling.

En wat met de musea?

En die musea… die kunnen we alleen maar dik vet aanraden. Nu mag het terug! Keuze genoeg alvast, al zal je meer dan waarschijnlijk wel keuzestress krijgen #sorrynotsorry. Maar geen nood, kiezen is – zoals eerder al gezegd – niet verliezen, gewoon houden voor de volgende keer.

We kunnen alvast volgende musea aanraden: MAS, DIVA, PLANTIJN-MORETUS, MAEYER-VAN DEN BERGH, het RUBENSHUIS, RED STAR LINE en eventjes buiten de stad het MIDDELHEIMPARK, FORT LIEKFENSHOEK of STAMPE EN VERTONGEN in Deurne. We hebben het gezegd hé, keuzestress (maar dat doet geen pijn 😉 )